Ritme Van Mijn Leven.

 

Falco Peregrinus - Story 1


                  Seizoen 2007 t/m 2009

 

Nestkast met koppeltje slechtvalken op De Toren in De Mortel.

 

Je kunt op de afbeeldingen klikken om ze afzonderlijk te bekijken.

 

 


VOLTARA


Het is een schitterende dag in mei.
Pa zit op een paaltje niet ver van De Toren af.
De Toren,waar daarboven Sterretje zit,bij zijn vier kindjes.
Wat een dijk van een moeder is ze,zeg.
Ongelooflijk.
Zijn vier oogappeltjes komen niets maar dan ook niets tekort.
Tevreden kijkt hij omhoog,daar waar zijn huisje is.
Nestkast werd het genoemd door de mensen.
Hoe hij dit wist  ?
Ach,als Slechtvalk ving je weleens het een en ander op.
Zijn heldere kijkers dwalen weer naar beneden en blijven rusten
op de plek achter de bomen waar Ma een jaar geleden verdween.
Hij dacht er nog heel dikwijls aan.
Maar gelukkig waren de scherpe randjes er wel van af,zoals dat nu
eenmaal gaat in een Slechtvalken-leven.
Maar vergeten ...nee,dat nooit.
Hij zucht eens diep.
En opeens...wat hoort zijn oor ?
Een lief mooi helder stemmetje,dat zingt.Hij luister en luistert... .

Het is hier best heel ver vandaan
Ver achter De Regenboog
Maar als je heel goed vliegen kunt
Dan vlieg je mee omhoog
Ver achter de wolken en de zon
je gaat dan met me mee
alleen als jij dat zelf wilt
en anders zeg je nee
Maar ik weet dat jij het heel graag wilt
Dus kom als het zover is
Ik dwing je niet ik vraag alleen
en zeg als ik me vergis
Maar meestal zegt men hierop ja
want het is er heel erg mooi
En mijn naam ,mijn naam is... Voltara.

Pa weet niet wat hij hoort.Het is zo'n ontzettend mooi
stemmetje,alsof er hele heldere klokjes klingelen.
Opeens ziet hij haar.
Ze is klein,niet veel groter dan hij en lijkt op
een mens.Ze heeft lang blond haar,draagt een wit jurkje,maar
wat hem het meest verbaast zijn haar prachtige vleugels.
Want...ze komt heel sierlijk aangevlogen en gaat vervolgens in het
gras zitten.Pa komt van het paaltje af en gaat naar haar toe.
Nieuwschierig kijkt hij haar aan en dan durft hij te spreken.
" ...eh...Wie ben jij...en hoe heet je ? "
" Ik ben Voltara en ik ben een elfje en ik kom van achter De Regenboog ",
antwoordt Voltara en ook nu ze spreekt is het net of er klokjes klingelen.
" Ik zie helemaal geen regenboog ",zegt Pa verbaasd.
" O,maar ergens is er een regenboog,is het niet hier,dan is het wel daar ",
zegt Voltara en met een vertederende lach kijkt ze hem aan.
Dan kijkt ze omhoog naar zijn huisje en Pa kijkt mee.
" Lief,je vier kindjes ",zegt ze.
Pa knikt.
" Ben je nu gelukkig met Sterre ? "
Pa knikt.
" Maar zojuist moest je weer aan Ma denken " ,zegt Voltara.
" Klopt.Maar hoe weet jij dat ? "
" Omdat ik een elfje ben " .
" Dus jij leest mijn gedachten ?  "
Voltara knikt en zegt : " En ik weet dat jij Ma eigenlijk nog heel graag zou
willen zien ".
Pa kijkt verbaasd en slikt een vreemd gevoel weg.Want ja...diep in zijn hart
wil hij zo graag nog één keer bij haar zijn,want dan pas kan hij het echt
goed afsluiten.
" Maar helaas,ze is er niet meer ", zegt Pa met een diepe zucht.
" Nee,hier is ze niet meer,maar wel ver achter De Regenboog ",zegt
Voltara.
" Is dat zo  ? "
Pa kan het niet geloven.
" Ja dat is zo...ik woon daar en zie haar regelmatig.Ik heb met haar
gesproken en daarom ben ik hier.En als jij er klaar voor bent,neem ik je
mee en mag je haar even zien ", vertelt Voltara.
" Maar nu even nog niet,je hebt het nog te druk met je kindjes.Maar als je
mee gaat duurt het niet echt lang,al zal het voor je gevoel een hele lange
reis zijn,maar dat is het niet."
Ze kijkt Pa weer allerliefst aan.
Hij voelt dat hij een ontzettend blij en licht gevoel over zich heen krijgt.
Hij zou haar wel willen omhelzen,maar durft dit niet.
Ze ziet er ook zo broos en teer uit,ze zou iets kunnen breken.
Voltara begint te lachen en zegt :
" Ik breek niet snel iets ".
Pa begint te lachen en zegt : "Ach dat is waar,je kunt gedachten lezen ".
" Als je wilt,wil ik je wel even de plek laten zien,vanwaar Ma naar de andere
wereld is vertrokken " ,stelt Voltara voor.
" De andere wereld ? "vraagt Pa.
" Ja,achter De Regenboog.Als je dit aardse leven verlaten hebt ",legt Voltara uit.
" Dus...dus...ze is...is...dood ? "
Pa krijgt dit woord maar met moeite uitgesproken.
" Hier is ze niet meer onder de levenden...maar achter De Regenboog leeft
ze verder ",zegt Voltara en glimlacht troostend omdat ze ziet dat Pa nu verdrietig is.
" Maar hoe kan jij dan nu hier zijn ? " vraagt Pa.
" Omdat ik een elfje ben...daarom kan jij mee,voor maar één keer.Als je er klaar
voor bent.Kom...dan vliegen we naar de plek,waar Ma verdween ".
Pa knikt en zegt : "Graag " .
Ze vliegen op en samen gaan ze richting de bomen,waar Pa zijn lieve Ma in zag
verdwijnen.
Hij durft niet te zeggen dat vogels van zijn soort eigenlijk nooit tussen de bomen
vliegen,maar Ma deed dat toen ook in haar strijd.
Rustig vliegt hij met Voltara tussen de boomstammen door en plotseling blijft
Voltara stil hangen.Haar prachtige vleugels bewegen nu heel langzaam en vloeiend.
Voor Pa is dit heel moeilijk om te doen en zegt dit ook.
Daarom raken ze nu allebei de grond en staan vervolgens op het donkere zand.
Langs hen staan de bomen.
" Hier is Ma zwaar gewond neergestreken,totdat ze naar de andere wereld vertrok ",
zegt Voltara zachtjes.
Pa knikt alleen en is er stil van.
Hier had niemand haar kunnen vinden.
Zo diep het bos in... .
" Is ze nu gelukkig  ? " vraagt Pa.
" Heel gelukkig ", antwoordt Voltara.
" Dat is fijn om te horen ", zegt Pa met alweer dat gelukkige lichte gevoel.
" Nu ga ik je iets geven,zodat je me kunt roepen als je er klaar voor bent,
om een keertje met me mee te gaan,naar de andere wereld achter De Regenboog .
Kijk...het is een klein klokje,als je er mee klingelt,dan kom ik.Ik ben dan heel snel bij
je ".
En Voltara laat hem een goudkleurig klokje zien,wat allerlei schitteringen om zich
heen heeft.
Met verbazing kijkt Pa er naar.
Zoiets mooi's heeft hij nog nooit gezien.
"Asjeblieft ", zegt Voltara en heel voorzichtig pakt Pa het aan en hoort het klokje
een beetje klingelen en wat maakt het een prachtig geluid.
Een geluid dat past bij de schitteringen.
" Nu ga ik je verlaten.Als ik weg vlieg,schrik niet,je zult heel veel lichtjes zien,vandaar
mijn naam Voltara.Ik ben heel blij,dat ik je nu ontmoet heb,na alle verhalen die ik van
Ma gehoord heb ".
" En ik ben ook heel blij,dat ik jou ontmoet heb ",zegt Pa en krijgt tranen in zijn ogen.
" Tot ziens,lieve Pa.Dus alleen klingelen,zo'n driemaal met het klokje...als je er klaar
voor bent.En dan kom ik ."
zegt Voltara.
" Okee,tot ziens lieve Voltara " .
" Tot ziens ".
En daar vertrekt ze met ontelbare schitterlichtjes om zich heen en ineens is ze weg.
Pa kijkt nog goed in de richting waar ze verdwenen is,maar hoe hij ook kijkt,hij ziet
haar niet meer.
Voorzichtig pakt hij het kleine klokje op wat hij even in het zand had gelegd en vliegt
naar het open veld.
Als hij De Toren weer ziet vliegt hij omhoog en op de bovense ring verstopt hij het
klokje en zal het pas weer gaan halen als de tijd er rijp voor is.
En die lieve Pa weet... .
Zo is het goed.

Groetjes Ans  🙂

 

 

Dit verhaaltje heb ik geschreven naar aanleiding van, dat Pa Slechtvalk zijn eerste vrouwtje verloor  door toedoen van zijn tweede vrouwtje,de belgische S2 oftewel Sterre.
Dit heb ik geschreven op 7 mei 2008.

De verhaaltjes en kuikjes-logica's ga ik hier plaatsen.
Ze zijn oorspronkelijk op het Slechtvalken-forum geplaatst op een speciaal eigen topic.
Deze twee over Voltara... is een mooi begin.

 

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

 

 

 

Achter de regenboog

Het was zover.
Pa wist dat het nu kon.
Boven op de antenne zit hij voor zich uit te kijken.
De mooie blauwe lucht met een enkel wolkje ziet hij
voor zich.
De kids zijn nergens te bekennen.
En Sterre poetst zich op een van de ringen van De Beroemde Toren.
Hij vliegt van de antenne af en gaat bij haar zitten.
"...eh...Sterretje van me...ik moet je iets vertellen ".
En omdat Pa zo ernstig klinkt,houdt Sterre meteen op met haar veren
te poetsen.Ze ziet aan de ogen van haar schattebout,dat er iets belangrijks is.
" Vertel maar gerust,m'n manneke...", zegt ze zacht.
" Ik ga vandaag een reis maken ,ver achter de regenboog ".
" Zo...dat is zeker ver,ben je vanavond dan wel weer thuis ? "
"Al is het ver,ik blijf niet lang weg,dus ja...vanavond ben ik weer thuis.
Ik ga Ma vandaag zien,samen met Voltara,zij wijst me de weg ".
" Voltara,wie is dat  ? "
" Een elfje van achter de regenboog,ik heb haar al een keer ontmoet ".
" Je weet mijn lieve Pa,dat ik ontzettend veel van je hou.En als jij vindt,dat je dit
moet doen,dan mag je gaan.Maar...als Ma eigenlijk niet meer leeft,hoe kan jij
haar dan ontmoeten  ? "
" Voltara zegt,dat dit voor een keer kan...en ik geloof haar ".
" Dan geloof ik het ook ", zegt Sterre en ze geeft Pa met haar vleugel een streling
over zijn wang.
" Tot vanavond " ,zegt Pa ontroerd.
" Tot vanavond ",zegt Sterre lief.
Pa verlaat zijn lieve schattebout en gaat naar de plek op De Toren waar het klokje
ligt.Voorzichtig pakt hij het in zijn snavel en vliegt weg naar de plaats waar hij
Voltara voor het eerst zag.
Hij krijgt nu toch wel een zenuwachtig gevoel.
Wat spannend,zeg.
Dan klingelt hij met het klokje,precies zoals Voltara hem gezegd heeft.

Opeens hoort hij het mooie geluid weer en hoort hij haar zingen:

" Ver achter de regenboog kom ik gevlogen
en kom je nu dan halen
We vliegen samen daar naar toe
over bergen en over dalen
Je zult aan deze reis beginnen
en het nooit vergeten
het overtreft al het andere
Zeker weten....".

En daar staat ze...lieftallig broos en mooi.
" Ben je zover  ? " haar stem klinkt als duizend klokjes.
Pa knikt.
" Ik ben zover...en hier is het klokje ".
Voltara pakt het klokje aan en dat is meteen verdwenen.
Pa kijkt verbaasd en Voltara lacht.
En dan lachen ze samen.
" Kom",zegt Voltara en vliegt omhoog en dat doet Pa nu ook.
Ze voelen de zachte wind langs hun wangen en vliegen steeds hoger
en hoger.Het verbaasd Pa,dat Voltara zo snel vliegt.Net zo snel als een Slechtvalk.
" Ja...ik weet wat je denkt ',zegt ze met een glimlach." Ik pas me aan,aan je snelheid."
" Ik merk het " ,zegt Pa en voelt dat zijn gevoel van spanning doordrengt raakt van
blijdschap.Hij kan nog net een schreeuw onderdrukken... .

En dan ineens zien ze een schitterende regenboog.
Zo'n mooie heeft hij nog nooit gezien.
"WOW ",zegt hij,"wat prachtig,zeg  ! "
" Dat komt,omdat je er nu zo dichtbij bent ",legt Voltara uit.
Ze vliegen steeds meer richting de regenboog en dan zegt Voltara :
" Let op...nu gaan we er samen doorheen.Onderga dat speciale wat je zult ervaren ".
Ze legt haar hand op Pa zijn hals en nu heel langzaam vliegen ze dwars door de regenboog heen.
Pa ziet allerlei schitterende kleuren uiteenspatten en dat geeft een fonkelend
klingelend geluid en het is net alsof hij gewichtloos is,maar ook weer niet.
Wat een overweldigende ervaring.
Het lijkt een eeuwigheid te duren,al die kleuren ,gelijk duizenden sterretjes en
lichtflitsen.
Opeens is het over en komt hij in een prachtig landschap terecht.
Ze zien dit van bovenaf en langzaam vliegen ze hier vrij laag overheen.
De kleuren zijn prachtig.
Steeds lager komen ze en nu ziet Pa nog meerdere elfjes en ook de mooiste
vogels en nog andere dieren.
Wat is het hier schitterend,zeg !
" Mooi  ? " vraagt Voltara.
" Overweldigend ",is het enige wat Pa kan uitbrengen.
Ook ziet hij de mooiste bloemen bomen en planten.
Plots gaat Voltara landen en dat doet Pa nu ook.
Tussen hoge bomen op een ondergrond van zacht mos en gras staan ze naast
elkaar.
" Ik ga haar nu halen ",zegt Voltara en kijkt Pa lief aan.
" Ben je er klaar voor  ? "
" Helemaal ",antwoord Pa blij.
" Okee...tot zo ",zegt Voltara en daar gaat ze.
Pa ziet haar achter de bomen verdwijnen met licht fladderende vleugels.
Hij ziet opeens een konijntje wegglippen.
Pa glimlacht.
Bloemen wiegen zachtjes in de wind.
En daarboven hem is de regenboog,die je hier overal kunt zien.
Opeens hoort hij weer het bekende geluid van toen en daar....
DAAR IS MA.
Pa krijgt tranen in zijn ogen bij het zien van de bekende vleugelslag van haar
en haar typische houding.
Hij krijgt een brok in zijn keel en kan zijn ogen niet geloven.Dat hij haar nu echt ziet,
het is eigenlijk niet te bevatten.
Voltara begeleid haar,maar blijft op gepaste afstand.
Dan landt ze...zijn lieve Ma,vlak naast hem.
Wat ziet ze er prachtig uit.
Ze kijkt hem aan met haar mooie ogen en ook bij haar blinken de tranen.
Ze zeggen niets.
Ze kijken elkaar alleen maar aan.
Dan legt Ma voorzichtig haar lieve hoofd tegen Pa zijn borst en zegt zacht :
" Mijn lieve,lieve kanjer ".
Pa laat de tranen de vrije loop.
Ze zijn stil en genieten intens van dit prachtige moment.
Ze horen het ruisen van de bomen door de wind die daar doorheen gaat.
Ze horen vogels zingen en het geklater van een beekje.
Ma slaat nu een vleugel om Pa heen en zegt :
" Wat heb jij goed voor onze kleintjes gezorgd,ongelooflijk.Wat een doorzetter
ben jij.En wat prachtig dat Sterre je vervolgens ging helpen,precies op moederdag,
zoals de mensen die dag noemen ".
" Alleen jammer van Ukkie " .
"O,maar Ukkie heeft het nu ook goed...kijk eens achter je...wie daar aan komt ".
Pa draait zich om en wat hij nu toch ziet.
Een allerliefst Ukkie,parmantig en mooi wit komt daar aan gelopen en roept :
" Pappie...pappie  ! "
Pa vangt dit kleine ding op in zijn vleugels en knuffelt voorzichtig dit kleine donsje.
" Dus jullie wonen hier nu samen ",zegt Pa met een en al verbazing.
Ukkie en Ma knikken.
" We hebben het hier heel fijn",zegt Ukkie.
" Waar wonen jullie precies  ? " vraagt Pa.
" Kom maar mee " ,zegt Ma en ze lopen een eindje op.
Ma heeft Ukkie op haar rug genomen en dat ziet er zo komisch uit.
Ze komen bij een berg en daar vliegen ze omhoog
 en die parmantige Ukkie begint te schateren van plezier.
Zo'n kleine dondersteen.
Voltara blijft hen volgen,een eindje achter hen.

Hoog op een rotswand op een brede richel met een diepe overkapping,daar
landen ze.Pa kijkt naar het schitterende uitzicht.
" Hier wonen wij ",zegt Ma.
" En er komt een tijd,dat jij hier ook komt wonen ",zegt Ukkie wijs.
" Vast en zeker ",zegt Pa blij.
Wat heerlijk dat hij nu met eigen ogen ziet,hoe gelukkig Ma en Ukkie zijn.
Ze zijn even stil en genieten van elkaar.Hij legt een vleugel over Ma heen en die
lieve Ukkie kruipt daar onder.
Ze kijken naar het uitzicht met de prachtige regenboog.
In de verte vliegt een buizerd en daar links een zeemeeuw.
En hij weet,dat al deze dieren het aardse leven vaarwel hebben moeten zeggen,
maar hier verder leven in harmonie en geluk.... .

Dan opeens hoort hij weer het klingelgeluid en staat Voltara ineens bij hen.
Ze zegt : "Het is tijd ".
" Ik weet het ",zegt Pa en slaakt een diepe zucht.
Het lijkt zo snel te gaan maar ook weer niet.
Nu moet hij afscheid nemen van Ma en Ukkie.
Hij kijkt Ma diep in haar mooie ogen en even raken hun snavels elkaar aan.
" Het ga je goed,met je vier kids en met Sterre.De kids zullen voortzo vertrekken.
Dat is nu eenmaal zo,maar je hebt weer voor prachtige nakomelingen gezorgt."
Pa knikt.
Even kan hij niets zeggen.
Hij voelt de tranen weer in zijn ogen branden.
Ook bij zijn geliefde Ma ziet hij dit nu.
Ukkie veegt ook al door de oogjes.
" Pappa," zegt Ukkie.
"Ja,ukkepuk,wat is er  ? "
" Je bent de liefste pappa van de hele wereld,ook hier achter de regenboog ".
Pa pakt het kleine ding op en doet even snaveltje snaveltje.
Ukkie begint er om te lachen.En wat een lief geluidje is dat,zeg.
" Nu moeten we gaan ", zegt Voltara.
Pa pakt Ma nog in een wijds gebaar met de vleugels,strelen elkaars snavels
en dan vliegt Pa opeens op samen met Voltara.
Ze zwaaien nog een keer naar elkaar en dan vliegen ze weg.... .

Alles gaat nu in een heel snel tempo...hoger en hoger,dwars door de regenboog,
maar nu zonder de schitteringen en dan ineens is het voorbij.
Ze staan weer op de plek,waar het allemaal begon.
Het is nog niet eens avond.
" Hoe vond je het  ? " vraagt Voltara.
" Indrukwekkend ",antwoordt Pa.
" Fijn,dan is de missie geslaagd ".
" Zie ik je nu nooit meer  ? " vraagt Pa.
" O,jawel...als je me nodig hebt,zal ik er altijd voor je zijn ",antwoordt Voltara.
" Moet ik dan weer met iets klingelen ? "
" Nee,hoor.Omdat we de andere wereld samen in zijn geweest is het roepen van
mijn naam voldoende...en dan zal ik er zijn ".
" Okee...", zegt Pa.
Ze zijn even stil en dan zegt Voltara: "Dan ga ik nu ".
" Hoe kan ik je danken  ? "vraagt Pa.
" Danken ? Je blijdschap is voldoende geweest ",antwoordt Voltara en gaat op de
vleugels.
" Tot ziens ! "
" Tot ziens ! "
Pa hoort weer dat mooie klingelende geluid en ziet allerlei lichtjes...en weg is ze.
Daar zit hij...alleen.
Nog steeds verbaasd over wat hij mee heeft gemaakt.
Het is ongelooflijk.
Wat is hij blij.
Zo...nu naar Sterre,om alles te vertellen.
En hij weet...zo is het goed.... .

 

 

Ukkie is het kleinste kuikje,dat overleden  is...het was te zwak.😥
                 Dit verhaaltje schreef ik op 1 juli 2008.


~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

 

 

Het ei

Het zat nog in het ei.Maar dat ei begon toch wel heel erg krap
te worden.Want het...wat dus in dat ei zat,wilde wel eens onderhand
zo zoetjes-aan,de pootjes strekken .
Want laten we wel wezen,hoe lang zat het...wat dus in dat ei zat,er nu
al in ?
Eens even kijken:
eh...begin Maart toen werd dit ei,wat er als eerste was,daar boven
in de nestkast gelanceerd .
En al snel was het...wat dus in dat ei zat,zich er van bewust dat
het er was .
Snap je ?
Maar nu vond het...wat dus in dat ei zat,het tijd worden om er uit
te gaan .Want daar buiten waren er allerlei geluiden van...van...ja,
waarvan eigenlijk? Daar had het...wat nog in dat ei zat,nog
helemaal geen weet van .Dat was nog de onbekende wereld
waar het...wat dus nog in dat ei zat,toch wel heel nieuwschierig
naar werd .
Maar ja,hoe kwam het...wat nog in het ei zat,er uit?
Dat was even een hele goede vraag.
Pieker,pieker,pieker .
Yes !
Toch de pootjes maar strekken ?
Ja,dat viel te proberen,toch !
Geen gek idee .
En TSJAK...twee kleine pootjes werden met kracht gestrekt en
schoten naar buiten .
Het...wat nog in het ei zat,piepte dat het een lieve lust was,van
blijdschap !
Zo...nu even met het snaveltje aan de gang en het...wat nu bijna
uit het ei was,kon gaan zien wat die geluiden allemaal betekenden .
De wereld lag aan de voetjes van het...wat nu bijna uit het ei was.
Hak hak hak !
Yesssssss !
Open .
Het...wat nu uit het ei was,keek eens rond en zag nog twee andere
eitjes en ...Ma !
Groot en mooi!
En met haar snavel streelde ze langs het wangetje van het...
wat nu net uit het ei was en deze wist :
Zo is het goed ! 

 

 

 

 

 

 

Zo begon ik mijn verhaaltjes over de Slechtvalken,
op 11 april 2007.

 

 ~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

 

 

Middelste

Oftewel de logica van de kleintjes

" Moet het even kwijt ", begint middelste .
" En dat is ? "vraagt eerste .
" Tsja...eh... ".
" Zeg het nu maar ",zucht laatste ongeduldig .
" Ik heb net zo veel honger als jullie ,steeds ", begint middelste .
" Ja...ga door ", zegt eerste.
" Waarom krijg ik soms af en toe zo nu en dan,minder eten
dan jullie ? "
Stilte .
" Minder zeg je ? "vraagt laatste,om tijd te rekken,omdat deze
vraag denkwerk nodig heeft .
" Yep...minder ,soms af en toe zo nu en dan ",antwoordt middelste,
die begrijpt dat het een moeilijke vraag is .
"eh...Ik denk dat ik het weet ", zegt eerste .
" Vertel ", zegt laatste die nu heel benieuwd is wat eerste voor
antwoord heeft .
" Nou...als Pa en Ma weg zijn,de hort op of eten halen om de hoek,
dan zijn wij hier alleen .En omdat wij nog wat wankeltjes zijn op
onze pootjes,hebben we een steuntje nodig.
EN DAT BEN JIJ .
Omdat je soms af en toe zo nu en dan iets minder eten krijgt,
ben jij de rustigste ,zodat wij lekker tegen je aan kunnen
leunen .Ons steuntje dus . "
O,...", zegt middelste .
" Ja " ,zegt laatste, " en dat is voor Pa en Ma gemakkelijk,want
dan kunnen ze allebei tegelijk even weg . "
Middelste denkt na .
" En waar haal ik mijn steuntje dan vandaan ? "
Dit is een slimme vraag van middelste .
" Van ons ", zegt laatste .
" En zo zijn we elkaars steuntje ", beaamt eerste .
" Zo is dat ", zegt laatste tevreden .
Middelste denkt nog even na en zegt :
" Als we wat groter zijn ,is het niet meer nodig " .
" Precies ",zegt eerste .
" Zo is dat ", zegt laatste .
Middelste knikt tevreden en gaat weer liggen,met eerste en
laatste knus tegen zich aan .
Zo is het goed ... .

 

 

Dit schreef ik op 22 april 2007.

 

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

 

Op een zonnige aprildag



Eens kijken.Hoe laat waren we er vandaag ?
Rond half drie geloof ik .
Sjef Els en ik .Klapstoeltjes mee en blikjes frisdrank en ook
de spottingtelescopen en twee verrekijkers .
Al gauw kwam Lambert er ook aan .
We hadden ons geïnstalleerd op het veld achter De Snelle Loop .

Zoals jullie weten is er best veel gebeurd en pas erg laat is de rust weergekeerd .
Wat ons vooral opviel was dat er iets niet pluis was . Op een bepaald
moment zagen we drie Slechtvalken hoog in de lucht . Ze circelden
rond .Twee bij elkaar en eentje wat verder weg en die zat ook
hoger .
Even eerder had er ook eentje een tijdje op de dakrand gezeten.
Plots was die weer weg en al gauw daarna begon dat circelen hoog
in de lucht .
Maar op een gegeven ogenblik was er nog maar een en die circelde
constant boven De Toren en zeker twee keer nam die een duik op
het dak.
Alsof daar iets zat .Iets wat er schijnbaar niet mocht zitten .

En even later die val van de twee Slechvalken loodrecht naar
beneden in elkaar's klauwen geklemd .Ze landden op de grond
bij De Toren en vervolgens vlogen ze elkaar zeer fel achterna.
Dit alles was om ongeveer tien over half vijf .
Lambert heeft gefilmd,maar miste die duik naar beneden .
Dat ging in een razend tempo .Dat was niet bij te benen.Je hoort
op het filmpje wel de stem van Lambert die vol van verbazing
en bewondering van alles roept .
Het was ook een schitterend gezicht,maar tevens ook iets wat
je bang maakte.Want :hoe liep dit af ?
En wie waren het precies ?

Dus saai was het niet deze middag ,daar bij De Toren .
We praten nog wat na met Lambert en besloten naar huis te gaan ,
want de twee vechtende Slechtvalken waren in geen velden of wegen
te zien .
Thuisgekomen vloog ik naar boven naar mijn computer en schrok
dat de kleintjes alleen waren .
Dus ik begreep dat het Ma was geweest in die duik naar beneden.
Met die indringster .
We hebben ook nog wel andere vliegbewegingen gezien,maar dit
was toch wel waar het om draaide vanmiddag .

Wel ontzettend dapper hoor,van onze Ma.Ik heb steeds meer bewondering voor de Slechtvalken gekregen .Wat een moed en doorzettingsvermogen .Werkelijk prachtig !
Daar krijg je ontzettend veel respect voor .Dat had ik al , maar
nu nog veel meer .

Groetjes Ans 🙂


Dit verslag schreef ik op zondag 22 april 2007,toen we
zagen dat Ma verdreven werd door S2.
Hoogstwaarschijnlijk is Ma aan haar verwondingen overleden.
Op moederdag begon S2 de kuikjes te voeren,maar helaas
is Ukkie-middelste toch overleden,de andere twee hebben
het gered,dankzij Pa en stiefmoeder S2.

 

 

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

 

 


Pa

De Toren rijst statig omhoog tegen een strakblauwe lucht.
Er waait een licht briesje en in het veld beneden grazen
Schotse Hooglanders.
Een merel zingt zijn lied vlakbij De Snelle Loop,in een hoge boom .
Pa Slechtvalk die boven op de antenne van De Toren zit,kijkt om zich heen .
Hoe dikwijls had hij hier al niet op de uitkijk gezeten,sinds Ma
verdwenen was .
Tsja,niet te tellen eigenlijk .
Hij hoopt ,tegen beter weten in,dat hij haar op een goede dag
weer zou zien aan komen vliegen,in de verte aan de horizon.
Zijn lieve wijffie .

Een eindje verder zit Belgische,op de rand van het dak .
Best wel een leuk vrouwtje ,maar ja,door haar was Ma weg .
Verjaagd.
Waarheen ?
Pa vreesde toch wel het ergste.Zijn verstand fluisterde hem dit
in,maar zijn hart zei iets anders en daarom zat hij hier steeds
op de uitkijk.Want stel dat ze terugkwam en hij zat hier niet om
haar te verwelkomen... .
Pa voelt dat er tranen komen en geeft een schreeuw van ingehouden
verdriet .
Hij ziet dat Belgische er van schrikt .

Hij kon wel blijven kijken en wachten,hier boven op de antenne,
maar zijn verstand zei hem,dat hij daar Ma toch niet mee terug
kreeg .
Het was niets voor Ma om weg te blijven,dat paste gewoon niet
bij haar .
En nu was Middelste gestorven en Ma wist het niet eens... .
Pa droogt zijn tranen .

De twee kleintjes moesten weer eens eten hebben,hij kon hier
niet steeds blijven zitten .
Ook had hij al meerdere keren de wijde omgeving afgezocht,maar
helaas geen spoor van Ma.
Er ging te veel tijd zitten in dat wachten en zoeken,er moest
eten komen voor zijn kleintjes.Hij besefte dat wel degelijk,maar
wat miste hij Ma toch ontzettend... .

Pa strekt de vleugels .
" Kom op jongen,eten halen,de kleintjes hebben honger ! "
Hij zucht eens diep .
Dan vliegt hij op .Hij kijkt naar Belgische en denkt :
" Ze is best leuk,maar niet zo leuk als Ma ".
Pa kiest het luchtruim op zoek naar een prooi .
En dat is goed... .

 

 

Pa ~ screenshot door Froona.

 

 

 

Geschreven op 5 mei 2007.
Met dank aan degenen die zulke mooie
plaatjes plaatsen.

 

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Belgische

De zon klimt op aan de horizon en dat gaf de lucht
een mooie rode gloed .Enkel wat wolkenflarden gaan
voor de zon langs,maar verder is het helder .
Boven op De Toren op de rand bij de nestkast,zitten
Pa en Belgische .
" Nu moet je eens goed luisteren ", zegt Pa.
" Aa-wel...ik ben een en al oor ".
" Goed zo ", zegt Pa en schraapt zijn keel .
" Mijn kindjes worden groter en hebben steeds meer eten
nodig..... ."
" Aa-jaa....je bedoelt,dat ik moet gaan meehelpen voeren
zekers ? Da's plesant om te doen...okee ".
Pa is verbaasd .
" Je hebt me snel door...voor...eh...een Belgische ".
" Allee,zeg...gaan we katten ! Nu niet vervelend doen.
Ik vind de kindjes lief en leuk...maar...ik vind vooral jou leuk .
Dus...zeg maar m'n manneke,wanneer ik moet beginnen met dat
voeren ? "
" Vandaag,waarom nog langer wachten ", antwoord Pa .
" Okee...doe ik ",zegt Belgische .
Pa kijkt haar schuin aan.
" Vinde gij mij leuk ? " vraagt Belgische plotseling met een
schalkse blik in haar ogen .
Pa is even stil ...heel stil .
Belgische wacht .
Dan zegt Pa : "...eh...Eerst niet,want je hebt Ma weggejaagd,
maarre...de laatste dagen vind ik je niet onaardig...maar mijn
lieve Ma zal ik nooit meer vergeten ".
" Wat had Ma,wat ik niet heb...dan ? " vraagt Belgische en gaat
nog iets dichter bij Pa zitten .
" Niet uit te leggen...Ma was mijn Ma , mijn alles ", antwoordt Pa .
" Denkte gij...dat ik jouw "ALLES " kan worden ? " vraagt
Belgische .
Pa is weer even stil .Moeilijke vraag .
" ...eh... Misschien...het is nu nog te vroeg om hierop een goed
antwoord te geven ",antwoordt Pa .
" Sjust...okee...hier heb ik alvast vrede mee.Maar as ge maar weet,
dat gij voor mij,mijn lief manneke bent ", zegt Belgische en slaat
teder een vleugel om Pa heen .
Pa schrikt een beetje en kijkt haar schuin aan .Hij ziet haar
mooie doorgrondelijke felle ogen en de krachtige welgevormde
snavel.Even is ie van zijn stuk gebracht .
Want Wow !
Ze is echt mooi !
Potverdorie !
Hij slikt een vreemd gevoel weg .
Hij kucht eens...en blijft knusjes zitten in de omvleugeling van
Belgische en zegt kalm :
"Ik geloof,dat je een goede moeder zult zijn voor mijn kindjes ".
En voor hij er erg in heeft,krijgt hij een liefkozend snaveltje van
Belgische,wat ze bij mensen een kus noemen .
Pa schrikt nu niet meer .
Pa denkt :
Dit is goed..... .

 

 

Geschreven op 18 mei 2007.

Met dank aan degenen die zulke mooie plaatjes maken.

 

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

 


Hope en Faith

Ze zitten samen op de dakrand,Hope en Faith .
Ze poetsen met hun snavel de veertjes .
Belgische zit op de antenne en Pa zit op een lamp van De Toren .
" Weet je ...toen we laatst verstoppertje speelden...ik naar
beneden roetste...ik kon geen hoogte meer krijgen.. ."
Begint Faith .
" Ja...wat wil je me duidelijk maken ? "vraagt Hope .
"...eh...dat was niet echt ",zegt Faith .
Hope kijkt verbaasd .
" Hoezo...niet echt ? "
" Ik deed dat expres,ik heb naar mamma Ma gezocht .Maar
het werd te donker en toen zag ik niks meer en durfde niet meer
naar boven ", vertelt Faith .
Zo,het hoge woord is er uit .
" We kunnen nu ook gaan zoeken,nu vliegen we veel beter dan enkele
dagen geleden ", stelt Hope voor .
Ze kijken elkaar eens aan en beginnen te lachen .
Yes !
Een goed idee !
En zoefffffffff...daar gaan ze .Schaterend buitelen ze om elkander
heen en hebben het grootste plezier .
"Waar gaan we zoeken ? " vraagt Faith .
" Kom maar mee ",antwoordt Hope .
Hun vleugels maken snelle fladderende bewegingen,ze komen
al snel vooruit .
De lucht is helder blauw,dus ze hebben een helder uitzicht .
Hope begint een deuntje te zingen en Faith doet mee :

Mamma Ma mamma Ma
waar ben je toch gebleven
Belgische is ook best heel lief
en kan ook vliegles geven
Maar mamma Ma jij bent ons Ma
we willen met jou gaan zweven !

Ze beginnen steeds harder te zingen,want misschien kan Ma
het dan horen .
Plotseling ziet Hope iets zitten op een schoorsteen van een boerderij .
"Kom ! "roept Hope en neemt een duik naar beneden .
Faith met snel fladderende vleugels gaat mee.
Ze landen op het dak van de boerderij,alwaar op de schoorsteen
ook een Slechtvalk zit .
"Hallo...eh...ben jij onze Ma ? "vraagt Hope voorzichtig .
" Jullie Ma ? HaHaHa ! Ik kan nooit jullie Ma zijn,want ik ben een
jongen...en jullie Ma is ook mijn Ma ...en jullie Pa is ook mijn Pa,
maar hij wil niet graag meer dat ik kom,helaas.
Zo gaat het nu eenmaal in een Slechtvalkenleven .Op een
gegeven moment mag je ophoepelen...oprotten...dag met je
vleugeltje zeggen .Dus ik denk dat ik binnenkort maar eens vertrek
hier ."
Hope en Faith zijn er stil van .
" Ben jij onze Ma nooit gaan zoeken ? " vraagt Faith .
" Nee,want ook zij vond dat ik uit de buurt moest blijven,toen jullie
geboren waren .Zoeken heeft geen zin .Zij zal jullie niet meer
herkennen,ze is al te lang weg .Mij kon ze nog ,omdat ik steeds
hier in de buurt gebleven ben.Ze heeft me zien opgroeien .
Blijven jullie nog maar een poosje bij die Belgische en bij Pa .
Ze zorgen goed voor jullie .En dan is het toch goed ."
Hope en Faith kijken elkaar eens aan .
Tsja...het was eigenlijk helemaal waar .
Ma zou hen niet meer herkennen .
Dus wat zochten ze dan ?
Niets eigenlijk .
Ze zouden alleen maar teleurgesteld worden .
" Kom ", roept de Slechtvalk op de schoorsteen, "we gaan een eindje vliegen ".
En zoefffffffffff.... !
Daar gaan ze .
Ze buitelen om de grote heen en hebben ontzettend veel plezier .
Ze gaan steeds verder van De Toren af .
Maar joepieieie !..wat is dit heerlijk,zeg !
Ze zweven en ze duiken en de grote heeft net zo veel plezier
als de kleintjes .
"Halt ! "'
Roept daar iemand ?
"Halt ! "
Ze kijken en kijken...en ja,daar komt iets aan .
Belgische .
Dat kon niet missen .Zoals zij vliegt,vliegt niemand .
" Weg jij ! "schreeuwt ze naar grote .
"Okee...okee..ik weet heus wel dat ik niet meer welkom ben .
Doei...! Jullie twee...het ga jullie goed ! Ik trek maar eens de wijde
wereld in.Tabee! "
En weg is grote.
" Mee jullie ! Is dat schrikken,we waren jullie hardstikke kwijt.
Awel...ik zal niet boos zijn...maar het is welletjes geweest . "
Hope en Faith kijken elkaar aan en merken dat hun vleugeltjes
moe beginnen te worden .
Gedwee vliegen ze met Belgische mee.
Ze is echt wel lief !
Een lieve stiefmoeder .
Bezorgt vliegt ze voor hen uit .
En zo is het goed ..... .

Geschreven op 7 juni 2007.
Deze twee kuikjes/juvenielen kregen deze namen,
unaniem gekozen door de forumvrienden.

 

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

 

 

 De verte lonkt

Hope en Faith zitten in een boom .
Samen op een tak,tussen het gebladerte .Ze zitten voor zich
uit te staren en zeggen niets .
Beneden grazen de Schotse Hooglanders , zo zoetjes aan een
vertrouwt beeld voor de twee .
Ze grazen over de velden rondom De Toren .
" Wanneer moeten wij weg van Pa en Belgische ma ?
Weet jij dat ? " vraagt Hope .
Faith haalt de smalle schouders op .
" Geen idee ", antwoordt Faith .
" Wil je weg dan ? "
Hope zegt even niets en Faith wacht geduldig op antwoord .
" Nou...het lijkt me heerlijk om vrij te zijn en niet meer te hoeven
luisteren naar de strenge stem van Belgische ma ", begint Hope .
" Ja...dat lijkt me ook niet gek .Maar ....wij mogen toch denk ik
zelf weten wanneer we weggaan ", zit Faith hardop te denken .
" Is dat zo ? "en er klinkt een klank van vreugde in de stem van
Hope .
" Ja...dat denk ik wel... .Maar nu is het nog te vroeg,we kunnen
nog niet zo heel goed prooi vangen,als we dat goed door hebben ,
dan is het tijd om te gaan...".
Ze kijken elkaar eens aan en beginnen plots samenzweerderig
te lachen .Dan vliegen ze tegelijkertijd uit de boom en beginnen
een liedje te zingen :

"Hier komen we aan
we gaan een prooitje slaan
zoals nog nooit tevoren !
Hier komen we aan
het is met de duif gedaan
En gaan dan weg van De Toren !"

Ze beginnen te lachen en te buitelen en hebben het grootste plezier .
Tot ze iets in het vizier krijgen .
Daar ver beneden hen vliegt iets .Wat ?
Tsja...kijk,daar zijn ze nog te onervaren voor om te weten wat
het is...maar het vliegt in ieder geval .
Er op af !
Vleugeltjes strak langs de lijfjes en :
ZOEFFFFFFFFFFFFF.... !
In een razendsnel tempo suizen ze naar beneden .
Kicken,zeg !
Wow !
Het vliegende beest komt steeds dichterbij .Het heeft niets in de
gaten.Dat vliegt op zijn gemakkie door het luchtruim en ze horen,
dat ie iets zingt .
Wat ?
Ze luisteren en luisteren en dan verstaan ze het :

" Die twee daar van De Toren
die daar zijn geboren
moeten nog veel leren
en zullen om moeten keren
HaHaHaHaHa ! "

En plots ! vliegt dat vliegende gevaarte,want ja dat is ie,recht op hen
af .Hier schrikken Hope en Faith enorm van en stuiven opzij .
Ze slaan hun vleugels wijd en horen die grote enorme vogel weer
dat liedje zingen .Wat is dit ?
Eigenlijk zijn ze ook wel heel nieuwschierig geworden .
" Wie ben jij ? ! " roepen ze heel hard .
" Ikke ? "
" Ja jij ! "
" Gerrie de Vale Gier ! "
" Waar kom jij vandaan ? "
" Uit het zuiden...en ik ben niet alleen ! "
Hope en Faith zijn nu dichterbij gekomen en allemachtig wat een
groot beest,zeg !
" Zijn er nog meer hier...zoals jij ? " vraagt Hope .
" Yep ! "
" Wat doen jullie hier ? "
" Voedsel zoeken...maar bij jullie toren is niks te halen voor ons ",
antwoordt Gerrie de Vale Gier .
" Wat zoek je dan ? " wil Faith weten .
" Kadavers in het veld " , antwoordt Gerrie de Vale Gier .
" En wij zoeken levende duiven...heb je die soms gezien ? "
" Ja...als je die daar soms bedoelt ", en Gerrie de Vale Gier wijst
met zijn enorme vleugel naar rechts .
" Yes ! "roept Faith .
" Er op af ! "roept Hope .
En weg zijn ze .
Gerrie de Vale Gier schudt zijn kop .
Die twee moeten nog veel leren,maar door schade en schande
word je wijs .
Zo...eens kijken,waar zijn vrienden gebleven zijn.
Ver zijn ze niet..... .
Intussen stuiven Hope en Faith op de duif af .
Maar duifje heeft deze twee al lang in de smiezen en vliegt richting
de bomen .
Hope en Faith blijven volgen en gaan steeds sneller en sneller !
De afstand wordt steeds kleiner .
Maar plotseling zijn daar de bomen,waar duifje tussen verdwijnt en
Hope en Faith die nog niet echt weten dat een valk van hun
soort niet tussen de bomen komt ,vliegen gewoon door .
Maar waar is de duif nu toch gebleven ?
En gloeiende...gloeiende....wat vliegt dit vervelend zo tussen die
boomstammen .
Nee,dit is niet goed....helemaal niet goed .
Ze worden een beetje bang .
" We moeten hoogte maken ", roept Hope .
Maar dat is gemakkelijker gezegd dan gedaan .
Want er zit van alles in de weg .
Ze vliegen nog een poosje door,kris kras tussen de boomstammen
door,tot ze voor zich open veld zien en een zucht van verlichting
slaken .
Eindelijk !
Hier kunnen ze weer hoogte maken en Hope roept :
"Joeghoe ! "

Plots horen ze in de verte de stem van Belgische ma :
" Hope,Faith ...ETEN! "
Ze kijken om en zien dat ze weer vlakbij De Toren zijn en tsjonge,
dat is een opluchting,zeg !
Ze kijken elkaar eens aan en Faith zegt :
" We blijven toch nog maar even hier ".
" Lijkt me wel,ja ", lacht Hope .
Waarop Faith zegt :
" Belgische ma en onze Pa zorgen nog steeds goed voor ons ".
Ze moeten saampjes lachen en zien Belgische ma boven op de
rand van De Toren zitten .
Pa zit boven op de antenne .
Die zit een beetje te dutten,lijkt het .
" Waar waren jullie ? " vraagt Belgische ma .
" Overal en nergens " ,antwoordt Hope geheimzinnig .
" Allee..da's geen antwoord " , vindt Belgische ma.
" We hebben een ommetje gemaakt en een hele grote vogel
gezien ", vertelt Faith nu en dat is waarachtig niet gelogen .
Ze zijn intussen op de dakrand geland en ze zien dat er een grote
lekkere duif voor hen klaar ligt .
Hope en Faith moeten lachen,ze kunnen het niet helpen .
Hebben ze daarom zo moeten zwoegen !
Hier ligt hun maaltje klaar .
Het ligt voor het grijpen .
Ze vallen bijna om van het lachen .
" Wat hebben jullie toch ? "
"Niets ",antwoorden Hope en Faith tegelijkertijd .
" Eigenlijk hadden jullie vandaag met prooi moeten komen ",
zegt Belgische ma.
" Weten we ! " en de twee blijven lachen .
" Alles op zijn tijd ",zegt Hope .
" Zo is het ", zegt Faith en ze beginnen te eten .
" We zijn al aan het oefenen...dat weet je toch ", zegt Hope .
Belgische ma knikt .
" Dat weet ik ...en het gaat al best aardig " .
Hope en Faith knikken .
En ze weten...dat alles goed komt..... .

 Geschreven op 24 juni 2007.

 

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

 


Prooi

Hope en Faith zweven hoog in de lucht en genieten
van alles wat ze waarnemen .
Het is een heldere dag met een blauwe lucht en een heerlijk
zonnetje .Echt een dag om het er eens van te nemen .
" Weet je wat ik gehoord heb ? " begint Hope .
" Vertel ", zegt Faith .
" Dat er Kermis is ", antwoordt Hope .
" Wat is dat : Kermis " ,vraagt Faith .
" Geen idee...maar er is veel muziek en herrie heb ik begrepen,
gemaakt door de mensen,je weet wel die alles zo goed weten ."
" Ik ben bang van ze ", begint Faith, " ze hebben van die schietdingen,
en daar kunnen ze levenden mee doden " .
" O... maar er zijn ook hele lieve mensen hoor...laatst vloog ik
over een pad en daar liep een klein mensje...samen met een grote,
echt heel lief en ze zongen een liedje en toen lachten ze samen
zo vrolijk...dus...eh...ik wil die Kermis wel eens zien ".
" Wat hebben wij daar nu te zoeken ? " vindt Faith .
" Weet ik niet...daarom ga ik kijken...dan weet ik het,snap je ? "
En Hope kijkt Faith lachend aan .
Faith ziet die bekende blik in de ogen van Hope en begint ook te
lachen .Die blik betekent :
AVONTUUR !
" Joeghoeoeoeoe ! "
En in een aardig vaartje vliegen ze naar de stad,alwaar de Kermis
moest zijn .
" Als we herrie en muziek horen , zijn we er ! " roept Hope .
" Snap ik ! " zegt Faith en samen beginnen ze te zingen :

" Het is Kermis in de stad
wist je dat,wist je dat
en je eet er oliebollen
die zo lekker kunnen rollen
en je draait er in het rond
tot in de vroege morgenstond
en je hebt er veel plezier
en daarom komen wij nu hier ! "

Ze lachen en ze buitelen en dan horen ze ineens een hoop herrie
en muziek . Maar ook :

" Oeoeoe ! " en "Yeeeeeeeeeeeeee " en " Ieieieie ! "
Dus hier moet het zijn .
Er draait van alles rond er lopen vele mensen die allemaal vrolijk zijn .
Hope en Faith vliegen nu vrij laag,zodat ze het goed kunnen zien .
Tjoppie... ! dat ziet er kleurrijk en vrolijk uit,zeg !
Maar ja...dit was niet iets voor een valk,dat wisten ze ook wel .
" En nu ? " vraagt Faith .
" Kijken...gewoon kijken naar al dat plezier ! " zegt Hope.
" Okee...", zegt Faith, " ik kijk " .
Ze zien kleine mensjes in een draaiding zitten en die zwaaien naar
de grote mensen die daar bij staan te kijken en die grote mensen
zwaaien lachend terug .
En ook zien ze een heel hoog gevaarte, met stoeltjes er aan wat ook
al rond gaat maar dan gaan deze stoeltjes met mensen er in,van
boven naar beneden .
" Ik vind het knap van de mensen,dat ze dat allemaal kunnen maken ",
vindt Hope .
" Ja,dat is het zeker...ik zou het niet kunnen ", zegt Faith en daarop
schieten ze samen in de lach,omdat ze het helemaal voor zich zien,
hoe ze dat nu zouden moeten doen .
En dan zien ze allebei,dat er ook heel lekker gegeten wordt door
de mensen . Er zijn er die zitten te eten,maar ook mensen,
die gewoon lopen terwijl ze aan het eten zijn .
En de geuren die op hen af komen...nou dat is echt niet verkeerd ,
hoor...integendeel zelfs .
" Zie jij nu,wat ik zie ? " vraagt Hope .
" Nee,wat zie je dan ? " want Faith weet echt niet wat Hope nu bedoelt .
" Daar loopt iemand met een grote witte zak,ja ik weet dat dit zo
heet en daar zit iets lekkers in...en daar wil ik er eentje van proeven,
nee...zelfs meer...en dan vliegen we naar huis en dan trakteren we
Pa en Belgische ma op dat lekkers.Wat vind je er van ? "
Faith begint te lachen en zegt : " Okee...maar hoe pakken we dat aan ? "
" Moet jij maar eens opletten ...jij blijft hier ", zegt Hope en voor Faith
het weet is Hope weg.
Zoefffffffffffffff....naar beneden .
Hope neemt een duik,recht op die persoon af...een ander geeft een gil,
er wordt geroepen,maar degene met die zak heeft er te laat erg in en voor die het weet
grist Hope de witte zak uit de handen en vliegt
meteen weer omhoog en samen weten ze niet hoe snel ze weg moeten komen .
" Hellup....m'n oliebollen ! " horen ze roepen .
" Ahaa..", zegt Faith, " dit zijn dus oliebollen . "
Hope lacht en houdt de zak met twee poten goed vast .
Ze vliegen terug naar De Toren en al snel landen ze met de zak op
de dakrand en beginnen voorzichtig aan een oliebol te peuzelen .
" Lekker,zeg ", vindt Faith .
" Dit is nog eens een heel andere prooi ", lacht Hope .
" Een oliebollenprooi " ,proest Faith .
" Een wittezakmetoliebollenprooi ", roept Hope.
Pa en Belgische ma komen eens kijken wat die twee daar aan het
doen zijn .
" Wat hebben jullie daar ? " vraagt Pa .
" Dit zijn oliebollen van de Kermis...door Hope prachtig als prooi
geslagen..het was schitterend om te zien .Proeven ? Ze zijn
echt heerlijk ! "
" Maar lieve kinderkes...wij Slechtvalken lusten helemaal geen
oliebollen...dus jullie ook niet ", zegt Belgische ma .
Pa begint te lachen .
" O nee...lusten wij dit niet ? Dat wist ik helemaal niet " ,zegt Hope
en kijkt vervolgens naar Faith.
En dan beginnen ze ontzettend samen te lachen.
HaHaHaHaHaaaaaaaaaaaaa... !
" Waarom is het dan zo lekker ? " hikt Faith .
Pa en Belgische ma weten hier even geen antwoord op .
Dan biedt Hope een stukje aan Pa en vervolgens aan Belgische ma,
met de woorden : " Proef ! "
Heel voorzichtig nemen Pa en Belgische ma een hapje en verdraaid,
het smaakt niet verkeerd .
" Het is best lekker,maar geef mij toch maar Duif...dat is gezonder ",
vindt Pa .
Belgische ma moet lachen en spreekt de wijze woorden :

" Wat de boer niet kent dat lust ie niet
maar gaat toch stiekem proeven
en zegt dan met een strak gezicht
geef mij maar rooie biet ".

Even later als ze nog een stel oliebollen bewaard hebben,zitten
Hope en Faith nog gezellig op de dakrand en Hope zegt:
" Morgen iets anders lekkers van de Kermis ".
" Nee..morgen vangen we echte prooi ", zegt Faith .
" Okee,okee...jij je zin ", lacht Hope .
" Morgen zijn we weer echte Slechtvalken " , zegt Faith en vliegt
lachend van de dakrand .
" Kom je ook...lekker tikkertje spelen ".
" Ik kom...zijn we weer echte Slechtvalken ",zegt Hope.
En zo komt alles toch weer goed.... .

 Geschreven op 7 juli 2007.

 

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

 

 

De wandeling 

 

Voorzichtig komen de kleuren van de paarse heide
tevoorschijn.
Hier en daar zijn er plantjes die langs het pad groeien en er dus
een beetje verloren bij staan,ten opzichte van de complete
velden die paars aan het verkleuren zijn .
Ik wandel met mijn hondje Molly en kijk om me heen.
Af en toe sta ik stil om er van te genieten .
De lucht is blauw met van die schitterende wolkenpartijen,
waar menig schilder zijn vingers bij zou voelen jeuken,
om het op linnen vast te kunnen leggen .
Ik hoor eksters te keer gaan en plots vliegen er twee uit
het struikgewas tevoorschijn om vervolgens het luchtruim
te kiezen .
Ik glimlach.
Want wat zijn het toch heerlijke brutale vogels .
Langzaam loop ik door en kom bij een gekronkelt pad,omzoomd
door de paarse heideplanten .
Hier loop ik in en plots hoor ik een geluid...heel bekend,maar ik
besef dat ik dit geluid alleen maar hoor bij De Toren in De Mortel .
Ik blijf verbaasd stilstaan en speur het luchtruim af.
Ik zie niets, alleen de prachtige wolkenlucht .
Maar opeens zie ik ze .
Hope en Faith .
Ik weet het zeker .
Alleen,ik ben hoogst verbaasd,omdat het eigenlijk niet kan.
Maar die vleugelslag , dat geschreeuw,dit moeten ze zijn .... 


*********************************************


Hope en Faith hebben zoals gewoonlijk weer het grootste
plezier daar boven in de lucht en zingen er weer een liedje bij :

We vliegen over velden
We vliegen met z'n twee
We vliegen over wegen
We nemen elkander mee
We vliegen van De Toren
We vliegen samen door
We vliegen naar de verte
Tot we weg zijn,hoor !

Ze buitelen en lachen totdat Hope roept :
" Zie je wat ik zie ? "
" Nee...even zie ik dat niet ", antwoordt Faith .
" Vertel ".
" Daar beneden op dat pad loopt een mens...die ik ken,ze komt
dikwijls naar De Toren om naar ons te komen kijken,er loopt
iets naast haar,wat ik niet ken,het heeft vier pootjes en een plat
kopje. Kijk daar ! "
Hope wijst met een vleugel en meteen ziet Faith het ook .
" Verdraaid,je hebt gelijk,zij staat dikwijls op dat veld dat
spottersveld wordt genoemd ", zegt Faith .
" Zou ze hier ergens wonen ? " vraagt Hope zich af .
" Kan goed zijn ", antwoordt Faith en maakt meteen een buiteltje
in het luchtruim .
" Wat doe je ? "vraagt Hope .
" Ik ben blij .Want we zien iemand,die we alleen maar steeds bij
onze Toren zien...we vliegen en we vliegen en nu zien we iemand,
die we hier niet verwachten .Dat is heel grappig,vind ik ."
En Faith maakt weer een buiteltje .
" Ze staat nu omhoog te kijken,dus...zij is denk ik net zo verbaasd
als wij,want...ook zij verwacht ons hier niet .Snap je ? "
" Ja...", zegt Hope, "dat is zo...dus zijn we allemaal verbaasd ."
En ze beginnen te lachen,omdat ze zo slim aan het praten zijn .
" Kom ! " roept Hope en duikt naar beneden en Faith duikt mee.
" Joeghoeoeoe ! "roepen ze en komen nu heel erg laag en ze zien
dat de bekende daar beneden even schrikt en vervolgens naar
hen zwaait .
Het andere naast haar op vier pootjes begint te springen.
" Hallo ! " roept de bekende .
" Hallo ! " roepen Hope en Faith terug .
Ze gaan op een dikke tak van een boom zitten,vlakbij de bekende .
" Wat doen jullie hier ? "vraagt ze,de bekende .
" Wij vliegen " ,antwoordt Hope .
" Ja,dat zie ik...maar jullie zijn hier bij een uitloper van de
Strabrechtse Heide...ik woon hier vlakbij,ik heb jullie hier nog
nooit gezien ,het is wel behoorlijk ver van De Toren af,kunnen
jullie vleugels dit al aan ? " vraagt de bekende .
" Ja,hoor....je ziet dat we dat dus al kunnen ," antwoordt Faith .
" Knap,zeg " ,zegt de bekende .
" Dan zul je ook wel weten,dat we dus binnenkort gaan vertrekken
van De Toren ", zegt Hope .
" Ja,dat weet ik ,ik zal jullie missen.Maar als jullie deze plek af en
toe bezoeken,dan zou ik dat wel heel erg fijn vinden,want ik kom
hier elke dag ", zegt de bekende .
" We kunnen natuurlijk niets beloven,want als we echt vertrekken,
gaan we nog veel verder weg ".
Terwijl Hope dit zegt,kijkt de bekende wel een beetje verdrietig .
" Weet je wat,morgen komen we weer ", zegt Hope .
" Ach...lieve Hope en Faith , ik mag dat niet van jullie verlangen .
Ik ben maar een mens en begrijp soms de vogelwereld niet .
Daar kan ik niks aan doen .Ik denk nu eenmaal als een mens,dus
dat betekent dat jullie je niet aan mij hoeven aanpassen .
Ga morgen maar weer heerlijk naar een ander gebied toe en geniet
van jullie vrijheid,want dat gun ik jullie van ganser harte ", zegt
de bekende mens en haar ogen beginnen te blinken en haastig
veegt ze iets weg bij haar ene oog .
" Maar,we willen je dan toch zeker iets geven ", zegt Hope nu .
" Ja", zegt Faith, " als herinnering aan ons ".
" Ach,lieve schatjes...wat zou dat dan moeten zijn,dat hoeft echt
niet hoor,dat ik jullie hier zie is voor mij al een groot cadeau ",
zegt de bekende met een lieve dankbare klank in haar stem .
" Nee,nee...je krijgt iets,omdat je zo veel om ons geeft ",zegt Hope
en plotst trekt Hope een prachtige veer uit de staart en laat deze voor
de voeten van de bekende mens vallen .
Het vierpootertje wil er al meteen op af,maar de bekende is net iets
sneller en raapt het op .
" En nu nog een van mij ",zegt Faith en hebbes...ook deze mooie
veer valt voor de voeten van de bekende mens .
Ook nu weer duikt het vierpootertje er op af,maar de bekende is
net weer ietsjes sneller .
Daar staat ze,met de twee mooie veren en ze weet even niet wat
ze moet zeggen.Ze veegt weer haastig langs haar ogen en kijkt
dan omhoog .En ze vraagt :
" Zou ik jullie een heel voorzichtig kusje op jullie snaveltjes mogen
geven,als dank voor de mooie veren ? "
Hope en Faith kijken elkaar eens aan en vliegen van de dikke tak af.
En voor de bekende mens het weet,zitten ze ieder op een schouder
bij haar en kijken haar verwachtingsvol aan,want een kus van een mens
is toch wel heel bijzonder om te krijgen .
Ze steken hun snaveltjes wat naar voren en ze zien dat de bekende
haar mond tot een tuitje maakt en heel voorzichtig geeft ze eerst
Hope en dan Faith een voorzichtig kusje .
" Dank je wel ", zegt de bekende .
" Graag gedaan ", zeggen Hope en Faith tegelijk en vliegen plots
weer van haar schouders af en terwijl ze het luchtruim kiezen,
roept de bekende mens :
" Het ga jullie goed ! "
" Doeiiiiiii ! " roepen Hope en Faith en kiezen weer het hoge luchtruim .
Ze zwaaien nog naar haar en de bekende mens zwaait terug ... .

*****************************************************

Ik sta nog enige tijd met verbazing naar boven te kijken en kijk
vervolgens naar de veren in mijn hand.... .

Ineens een deur die dicht slaat .Ik kijk op en merk dat ik in bed lig .
Het is nog donker en ik besef dat ik gedroomd heb .
En waarom weet ik niet...ik sta op loop naar beneden en open de
achterdeur.En wat zie ik ?
Er liggen twee veren keurig naast elkaar ,buiten op de tegels .
Het zijn de veren van Hope en Faith .
Ik raap ze op en denk :
Zo is het goed.... .


Geschreven als afscheid van Hope en Faith, op 29 juli
2007.

 

 

 

 

 

 

Vaarwel

Hoog in de blauwe lucht
vliegen deze twee
ver weg naar andere oorden
ze nemen elkander mee.
De Toren was hun huisje
daar waar alles begon
ze vliegen naar de verte
naar de horizon
Ze buitelen en ze roepen
en hebben het grootste plezier
Het leven gaat nu beginnen
ze gaan ver van hier
Hun vleugels zullen hen brengen
daar waar ze willen zijn
De Toren zullen ze nooit vergeten
wat hadden ze het er fijn
Maar nu lonkt er de verte
die tijd is eindelijk daar
Vaarwel aan Pa en Belgische
jullie zijn een lief ouderpaar
Vaarwel aan al de mensen
daar van de spottersplek
we zullen jullie nooit vergeten
daar van die gezellige stek
Vaarwel iedereen achter de computer
die niet bij De Toren konden zijn
maar ons wel konden bekijken
al waren we nog zo klein
Vaarwel we vliegen verder
omdat het nu eenmaal moet
Hope en Faith zijn onze namen
en je ziet...
ALLES KOMT GOED..... .

Met een warme herinnering aan Ma... .

Geschreven op 12 augustus 2007.

 

 

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

 

 

Falco Peregrinus-story 

Bloemen

Het is vroeg in de ochtend.
Pa zit boven op de antenne en Belgische
ligt in hun huisje DE NESTKAST op de vier eitjes te broeden.
Hij noemde haar allang geen Belgische meer,nee ze had de
mooie naam Sterre gekregen.
Maar als hij in een zeer verliefde bui was,dan noemde hij haar
Sterretje.
En dan kon ze hem zo lief aankijken als hij dat zei.
Geleidelijk aan was de liefde gegroeid.
Daar had Sterre wel voor gezorgd.
Want tsjonge,wat een dijk van een wijf was ze ,zeg !
Daar kon je als man niet tegenop.
Als een denderende trein was ze op de versiertoer gegaan en ze
had glansrijk gewonnen.

Nu zit Pa daar te genieten van het schitterende uitzicht.De lucht is blauw
met enkele vriendelijke witte wolkjes.
De bomen beginnen voorzichtig hier en daar hun frisse groen te laten
zien en het zonnetje wordt al steeds aangenamer.
Pa zucht een diepe zucht.
Want hij heeft al enkele dagen een idee in zijn hoofdje zitten.
Heel graag wil hij zijn Sterretje iets geven.
Hij weet,dat vrouwen van bloemen houden,dat heeft hij eens in de
mensenwereld opgevangen.
Maar of Slechtvalkvrouwtjes daar ook van houden...dat wist hij niet.
Hij vliegt van de antenne af en gaat naar Sterre.
" Gaat het een beetje ? " vraagt hij.
" O,ja hoor,m'n Hollanderke...nog even en we hebben vier kindjes ".
Pa begint tevreden en verliefd te glimmen.
" Sterretje ",zegt hij en meteen ziet hij weer die lieve glimlach en die
aandoenlijke blik in haar ogen.
" Wat is er m'n manneke ? "
" Ik wil je dolgraag iets geven omdat je me vier kindjes gaat geven ".
Zo,het hoge woord is er uit.
" Maar Hollanderke...daar heb je zelf toch ook je aandeel aan gehad ",
zegt Sterre en glimlacht lief.
" Ja, Okee...maar jij toch het meest...weet je wat,ik ga nu even een
poosje weg.Als ik terugkom,heb ik iets bij me ".
Pa kijkt zijn vrouwtje verwachtingsvol aan,want,hoe zal ze reageren ?
Sterre kijkt nog steeds met die lieve blik en zegt :
" Ik weet,dat ik je toch niet tegen kan houden.Maar wilde gij wel voorzichtig
doen ? En blijf niet te lang weg ".
" Nee,ik ben zo weer terug. Doeiiiiiiiiiii ! "
Pa vliegt van het rooster af,voor bij de nestkast en voelt de zachte wind
langs zijn wangetjes glijden.
Meteen begint hij blij te zingen :

" Sterre is m'n Sterretje
Ik ben zo ondersteboven
Ik houd ontzettend veel van haar
Het is niet te geloven
Ik vlieg nu naar de horizon
want ik wil haar iets geven
Ik zie wel,wat ik dadelijk zie
en ben maar weg voor even... ".

Opeens ziet hij beneden in de verte schitterende kleuren.
Rood,geel ,paars,rose,oranje.... .
WOW !
Wat is dat ?
Er op af.
En zoals Slechtvalken wel vaker doen,omdat ze er heel goed in zijn,
neemt hij een snelle duik naar beneden.
Maar hoe lager hij komt,hoe onzekerder hij wordt.
Ook weet hij,dat hij nu niet meer terug kan,dus moet hij door.
Plots ziet hij,dat er bomen zijn en dat hij daar tussendoor naar beneden
moet.Okee,Pa,nu rustig.Gewoon blijven door ademen,kalm aan Pa.
Hij spreekt zichzelf moed in.
Hij had in zijn leven al voor hetere vuren gestaan,dus dit klusje was een
peulenschilletje,het was een klusje van niks.Met beide pootjes landt hij tussen
de prachtigste bloemen.
" Help,help...een roofvogel in de Keukenhof ! " roept een mevrouw in
een bloemetjesjurk.
Mens,denkt Pa,ik ben het maar en maak asjeblieft niet zo'n kabaal.
En alsof dat nog niet genoeg was,komen er nog meer mevrouwen bij haar
staan en die beginnen me toch te gillen als ze zien,wat Pa nu gaat doen.
En dat is ?
Pa begint bloemen te plukken.Zorgvuldig een voor een met zijn snavel.
" O,de tulpen,hij plukt tulpen ! " gilt datzelfde vrouwspersoon weer.
Pa begint er zeer veel plezier in te krijgen en plukt en plukt maar door.
Er zijn nu ook mensen,die met zo'n foto-apparaat voor hun ogen staan.
Pa maakt eens een diepe buiging en zoeffffffffffffff !
Hij vliegt weer de lucht in met in zijn snavel een volle bos met tulpen,
want ja,nu weet hij hoe deze bloemen heten.
In de kortste keren vliegt hij weer op goede hoogte en wat is hij blij,dat dit
gelukt is.

Daar in de verte doemt De Toren weer op,waar Sterre op het rooster op
hem zit te wachten.
Als hij dichterbij komt,ziet hij haar verbaasde blik.
Samen gaan ze naar binnen en een voor een legt hij de bloemen rondom de
eitjes,zodat uiteindelijk de eitjes in een kring van tulpen liggen.
Sterre neemt voorzichtig plaats in die kring van de bloemen en Pa staat me daar
toch te glimmen,bij het zien van dit mooie tafereeltje.
" Wat ben je toch een lieve malle jongen ",zegt Sterre lief.
" Blij ? vraagt Pa.
" Heel blij ", antwoordt Sterre en Pa weet...zo is het goed.... . 

 

 

 Eerste verhaaltje-seizoen 2008.
Geschreven op 13 april .

 

 


Falco Peregrinus- story

Vier

Eerst een
toen twee
toen drie
effe wachten.....🙂
yes... toen vier !!!!

**************************************************

"...eh....Ik was er het eerst ", zegt Eerste.
"...eh....En ik was tweede's ", zegt Tweetje.
"...eh... Ik derde's " ,zegt Drietje.
"...eh...Dan ben ik vierde's ' ,zegt Viertje.
Ze kijken elkander aan.
Ze liggen gezellig onder hun grote lieve mamma,
waarvan ze alleen de veren zien,maar des te meer haar
warmte voelen.
Af en toe komt haar snavel die voorzichtig langs hun lijfjes streelt.
Eerste,Tweetje,Drietje en Viertje voelen de liefde die van dit gebaar
uit gaat.
En dan opeens is daar Pa.
Hij staat daar in de opening van hun huisje,met een lekkere maaltijd
tussen de poten.
De lieve mamma staat op,schudt de veren en zegt iets richting
Pa.Ze pakt het eten van hem over,Pa roept nog iets en die vliegt weer weg.
Eerste,Tweetje,Drietje en Viertje beginnen te piepen dat het een lieve lust is.
" Ik eerst ", roept Eerste.
" Nee...ik', roept Tweetje.
" Ben je helemaal betoetert...ik eerst ", schreeuwt Drietje.
" Wat zijn jullie hebberts,zeg ! Ik wil ook wat,net als jullie " ,roept Viertje.
" Lieve schatten," zegt lieve mamma ," jullie krijgen allemaal wat jullie toekomt.
Allee...open die bekjes ".
WHam... ! alle vier de snaveltjes gaan tegelijk open en lieve mamma geeft ieder
wat ze nodig hebben.
Het gesmak is voor lieve mamma een heerlijk geluid.
Het betekent,dat het smaakt en dat ze er zodadelijk weer een poosje
tegen kunnen.
De kuikjes laten zich voortdurend horen.
Dat is voor lieve mamma een teken,dat ze nog steeds kan voeren.

Na een poosje worden de kuikjes stiller en hebben ze genoeg gehad.
Lieve mamma begint dan zelf ook nog wat te eten en de kuikjes kruipen
weer gezellig tegen elkaar aan.
" Nu steun ik jou ", zegt Tweetje tegen Viertje.
" En ik doe dat bij jou ", zegt Eerste tegen Drietje.
De kleine koppies liggen lief bij elkaar,als ze hun plaatsje dan echt gevonden
hebben.
Als lieve mamma uitgegeten is,komt ze met haar grote lijf boven hen staan en
gaat bij hen liggen,zodat de kuikjes onder de veren van lieve mamma
komen te liggen.
De kuikjes piepen tevreden.
Lieve mamma Sterre gaat nog een keertje met haar snavel langs de lijfjes
van haar kuikjes.
Ze kijkt tevreden naar het viertal.
En ze weet :
Zo is het goed....

Geschreven op 26 april 2008.

Toen de vier kuikjes geboren waren
 van Pa en S2...hun eerste nestje samen.

 

 

TELLEN

Als je een zegt
zeg je twee
En als je twee zegt
zeg je drie
Als je drie zegt
zeg je vier
En als je vier zegt
zeg je Toren
Als je Toren zegt
zeg je Pa
Als je Pa zegt
zeg je Sterre
Als je Sterre zegt
zeg je kuikjes
En als je kuikjes zegt
zeg je
aaaaaaaaaaaaaaaaaaahhhhhhhhhh !
En wil je ze even knuffelen... .


Groetjes Ans 🙂

 

 

 

 

HOEK


Oftewel...kuikjeslogica

" Waarom stond jij in de hoek ? "
" Waarom ik in de hoek stond ?
Nou...omdat ik even alleen wilde zijn."
" En waarom wilde je alleen zijn ? "
" Waarom ik alleen wilde zijn ?
Nou...jullie snurken te hard ".
" Snurken wij te hard  ? Hielp het,in dat hoekje ? "
" Of het hielp in dat hoekje ?
Weet ik niet.Lieve mamma Sterre haalde me er
weer weg ".
" En toen ? "
" En toen ? Zat ik weer tussen het gesnurk. "
" Welterusten ".
" Welterusten ".😲

Groetjes Ans 🙂

 

 

 

 

 

 

                                                              Een van de screenshots van Peter.

 

 

 


Geschreven op 7 mei 2008.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

 

 

Een twee drie vier...komt er nog wat van.

Groetjes Ans 🙂

11 mei 2008.

 

 

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

 

 


Buiten kijken

Eerste kijkt
Tweetje kijkt
Drietje kijkt
Viertje kijkt
NAAR BUITEN
Ze kijken met z'n vieren
En wat zien ze... ?
De vrijheid. 🙂

 

 

12 mei 2008

Ringen

Oftewel...kuikjeslogica

" Wat hebben we nu toch om onze pootjes gekregen ? "
" Wat we nu om onze pootjes hebben gekregen ?
Dat noemt men een ring ".
" O...een ring.Wat is een ring  ?"
" Wat een ring is ? Dit dus ".
" Waarom hebben we die gekregen ? "
" Waarom we die gekregen hebben ?
Omdat dat mooi is ".
" Maar waarom een ring en niet iets anders ? "
" Waarom een ring ?
Omdat mensen kleding dragen en wij veren hebben.".
" Ik snap het nog steeds niet ".
" Waar heb jij jouw snappert zitten ? "
' Waar ik m'n snappert heb zitten ?
Die heb ik nooit gehad ".
" Ja,dat snap ik...want anders zou je snappen,waarom
wij die ringen hebben gekregen ".
" Nou...vertel dan eens,dan kan ik gaan slapen '.
" Omdat wij dus geen kledingstuk cadeau kunnen krijgen,
omdat we veren hebben,heeft men ons die ringen gegeven".
" Maar mensen dragen toch ook ringen ".
" ...eh...Ja...maar niet zo mooi als deze ringen ".
" Dat is waar...welterusten ".
" Welterusten ".

Groetjes Ans 🙂

 

 

 Geschreven op 17 mei 2008.

 

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

 


Dromen van de verre horizon
maar we moeten nog even wachten
onze vleugeltjes zijn nog niet zo ver
het gaat niet zo snel als we dachten
Maar er komt een dag dat we kunnen gaan
en dan gaan we ver van hier
We vliegen dan onze vrijheid tegemoet
met het grootste plezier.... .

Groetjes Ans 🙂

Geschreven op 24 mei 2008.

 

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

 

Buiten

Oftewel...kuikjeslogica

 

" Wat ging jij daar buiten doen  ? "
" Wat ik daarbuiten ging doen ?
Buiten kijken ".
" Waarom ? "
" Waarom ? Om te kijken hoe het er is ".
" En...was het iets ? "
" Of het iets was ? Jazeker ".
" Wat zag je dan ? "
" Wat ik zag ? Dingen heel ver weg,waar ik
nieuwschierig naar ben ".
" Ik ben ook nieuwschierig,misschien durf ik morgen
ook wel te kijken daarbuiten. Wat denk jij ? "
" Wat ik denk ? Dat je te veel vragen stelt,ik ben ook
maar een kuikje...ik weet ook niet alles.
Maar een ding weet ik wel...als ik kan vliegen,ben ik van dat
gezeur van je af ". 
😲 " Maar geef je nog wel om me ? "
" Of ik nog om je geef  ? Tuurlijk geef ik om je,maar dat neemt
niet weg,dat ik vind dat je wel erg veel vragen stelt ".
" Dat komt,omdat jij de oudste bent. "
' Ja...en jij de jongste...en ach,daar kun je ook niets aan doen ".
" Nee,daar heb ik niet voor gekozen,dat is gewoon zo gegaan ".
" Ja,dat is gewoon zo gegaan ".
" Knuffel ? "
" Knuffel ". 😀

Groetjes Ans 🙂


Geschreven op 25 mei 2008.

 


------------------------------------------------

 

Gerrie de Vale Gier

Oftewel...kuikjeslogica

" Wat zit jij eenzaam te wezen ".
" Ik schrik me te pletter.Wat ben jij groot " .
" En wat ben jij klein.Ik ben Gerrie de Vale Gier. En jij ? "
" Ik ben een jonge Slechtvalk en heb nog geen naam,maar dat komt nog. "
" Vlieg je al ? "
" Nee,dat komt ook nog...ik zit in de takkenperiode ".
" De takkenperiode...het moet niet gekker worden tegenwoordig. "
" Hoe bedoelt u ? "
" Jij vraagt te veel ".
" Ja,als je vraagt,kom je wat te weten ".
" Dat is waar ".
" Ik heb jou nog niet eerder gezien hier ".
" Klopt...ben ook zo weer weg,er valt hier niet veel te halen ".
" Wat ? "
" Eten ".
" Eten zat ".
" Niet voor mij ".
" Jij spreekt wartaal ".
" Zo...spreek ik wartaal.We zijn lekker bezig,vind ik.Ben je altijd zo gezellig ? "
" Ja.ik ben heel gezellig.Ik heb nog één vraagje ".
" En dat is ?
" Zou je weg willen gaan,je belemmert mijn uitzicht ".
😲
Zoefffffffffffffffffff.......

Weg is Gerrie de Vale Gier

Groetjes Ans 🙂



Geschreven op 31 mei 2008.

 

 

                                                                                     vale gier

 

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

 

 

 


Hoog in de lucht

Oftewel...kuikjeslogica

" Waarom kunnen wij vliegen en andere dieren en mensen niet ? "
" Omdat wij vogels zijn " .
" En wat zijn vogels ? "
😲
" Ik vraag je wat ".
" Ja...alsof ik dat niet in de smiezen heb.
Maar die vragen van jou worden met de dag gekker. "
" Dat is niet waar ".
" Dat is wel waar,want wie vraagt er nou :
Wat zijn vogels ? Terwijl je er zelf een bent ".
" En toch vind ik het een hele goede vraag ".
" Zo,leg me maar eens uit dan,waarom het een goede vraag is ".
" Omdat wij hier nu aan het praten zijn.
Hoog in de lucht.
Heb jij een vogel dat ooit zien doen ?
Een vogel die complete gesprekken voert ? "
" ...eh...Nee...nu je het zegt " 😲
" Dat bedoel ik dus ".
" Daar moet ik eens diep over nadenken ".
" Dat lijkt mij ook ".... .
😲😲 ? ?

 

Conclusie

Oftewel...kuikjes-logica

" Yes ! ...ik ben er uit ".
" Waar uit ? "
" Ik heb er over nagedacht ".
" Ik volg je even niet ".
" Je weet wel,dat wij kunnen praten ".
" Oh,dát ! Vertel...ik hang aan je snavel ".
" Wel...wij hebben steeds dat gekwebbel van die mensen
op dat koekeloerenveld oftewel spottersplaats aan moeten
horen...voel je 'm  ? "
"Nee,ik voel niks ".
" Wat ben je toch een oen,zeg !
Door dat gekwek daar beneden,zijn wij overspoeld met woorden,
daarom kunnen wij praten.Snap je ? "
" Ahaaaaa...ik voel hem.Dat zal het zijn. "
" Ik ben opgelucht ".
" Ik ook.Zijn we toch gewone roofvogels,maar dan met iets extra's. "
" Ja,Slechtvalken met iets extra's."
" We kunnen weer gerust zijn ".
" Zeker weten ".

Groetjes Ans 🙂

 

                                                                              Maurice in 2007

 

 

Namen

Oftewel...kuikjes-logica

" Hebben jullie het al vernomen ? "
" Wat ? "
" Wat ? "
" Wat ? "
" We hebben een naam ".
" O,ja ? "
" O,ja ? "
" O,ja ? "
" eh....Niet steeds in drievoud asjeblieft."
" Hoe heten we voortaan ? "
" De namen zijn Noor,Nina Naud en Nero. "
" Dan wil ik Nina heten."
" Nee...dat wil ik ".
" Nee...ik ".
" Doe niet zo hebberig,jij pikt al meteen een naam in ".
" Ik maak zelf uit hoe ik mag heten en ik ben Nina ".
" NEE ".
" JA ".
" NEE ".
" JA ".

"STILTE ".
😲
😲
😲
😲
" Lieve schatten.Ik ben jullie moeder en dit is jullie vader.
Wij geven de namen.Begrepen ? "
" Ja,mamma Sterre ".
" Ja,mamma Sterre ".
" Ja,mamma Sterre ".
" Ja,mamma Sterre".
" Mooi...Pa en ik zijn tot de volgende naamgeving gekomen :
Eerste heet voortaan Nero.
Tweetje heet Nina ".
" YES  ! Zie je nou wel... "
" STILTE ! "
😲
😲
😲
😲

" Drietje heet Naud en viertje heet Noor."
" Ik vind het niet eerlijk,ik had ook graag Nina geheten 😥 ".
" Er kan er maar één Nina heten ".
" En dat ben ik ".
" Mag ik een motie indienen ? "
" Een wat ? "
" Een motie van oneerlijkheid,pagina één regel vijf ".
😲

" Men dient zich te houden aan de regels der naamgeving,opgetekend
in het boek der namen,indien U een andere naam verkiest boven dat
aan U gegeven,mag U in hoger beroep gaan ".
"Dit verzin je ter plekke volgens mij,lieve kind ".
"Dit lieve kind,is geen kuikje,dus geen kind meer en die kreet kuikjes-logica
mag ook doorgestreept worden.
Zo...ik heb gezegd ".
" Ik ben ook een jonkie,maar ik vind het toch nog heel leuk,de kreet kuikjes-logica,
want dit is de laatste van dit seizoen ."
" Heel fijn...maar ik wil geen Noor heten ".
" En als ik je nu zeg,dat er zelfs in koninklijke kringen iemand zo heet .
Al ben ik nog een kind...ik heb dit vernomen ".
" Is dat zo ? "
"YEP ! "
" Dan ben ik dus ook best wel ergens een beetje belangrijk ?"
" Jij bent heel belangrijk,al die mensen die naar jou en ons komen kijken,
op dat koekeloerenveld,zelfs een busje is langs komen rijden.
Nu roept men je al van verre.Je mag trots zijn op de naam Noor .
Zeker weten ".
" Okee,ik ben tevreden ".
" Gelukkig ".
" Nog alleen één ding ".
" En dat is ? "
" Dan wil ik ook met gepaste eerbied benadert worden ".
😲
😲
😲
😲
😲

" VLIEG OP ! "

Geschreven op 18 juni 2008.

 

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

 

Het nieuwe jaar is aangebroken
met straks een nieuw seizoen
We hopen met z'n allen hier
Dat Pa en S2 het weer doen 😉
Zodat er weer mooie kindjes komen
in hun nieuwe huis
Want daar boven op De Beroemde Toren
daar voelen ze zich thuis
Zodat wij weer volop kunnen genieten
thuis en op het koekeloerenveld
van S2 en die lieve Pa
onze grote held... .

Groetjes Ans 🙂

GESCHREVEN ALS BEGIN VAN SEIZOEN 2009.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

 

 

 

 

 

 

We wachten met zijn allen op het
eerste ei van deze dame...STERRE.

Groetjes Ans 🙂

Geschreven op 11 maart 2009.

 

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

 

HOERAAAAAAAAAAAAAAAAAAAA ! 
Vier eitjes 🙂

 

 

 
Geschreven op 22 maart 2009,toen het laatste
ei er was.

 

 

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

 

 

FALCO PEREGRINUS-STORY

 

NIEUW HUISJE

 

Pa en Sterre zitten knus naast elkaar op de betonnen rand,bij hun
nieuwe huisje.
Wat zijn ze er blij mee,zeg.
Die mensen daar beneden moesten toch wel heel veel van hen houden
om hen zoiets moois te geven.
" Een gordijntje voor de opening,zou dat niet leuk voor je zijn ? "
vraagt Pa,die zijn Sterretje weer graag iets wil geven.
Hij slaat liefdevol een vleugel om haar heen.
" Ge bedoelt...voor de gezelligheid ? "vraagt Sterre.
Ze kijkt hem verliefd aan.
Pa knikt.
" Maar als ge dan met ons eten binnenkomt gefladderd,dan is dat toch
lastig...zo'n ding ", zit Sterre hardop te denken.
"Welnee,schattig boutje van me...zo'n gordijntje is een niemendalletje,dat
is dun...dat duw je in één beweging opzij ", zegt Pa en begint opeens
te lachen.
" Wat is er ? " vraagt Sterre en met haar grote ogen,kijkt ze naar haar kanjer.
Maar...ze verwacht weer iets guitigs van hem.
" Wel...ik wil de gezichten van al die mensen weleens zien,die ons elke dag zitten
te bekoekeloeren,als er plotseling een gordijntje hangt in ons nieuwe huisje. "
Pa geniet bij deze gedachte.
" Nee,nog erger ",vult Sterre aan, " als ze zien hoe gij dat ding ophangt ".
Ze schuddebuiken van het lachen.
Dan zegt Pa opeens : " Sterretje...ik ben even weg ", en voordat ze het beseft,
kiest Pa het luchtruim.
Sterre schudt nog steeds van het lachen .
Ze gaat vervolgens naar binnen,alwaar ze weer op de vier eitjes gaat
liggen.

Intussen vliegt Pa richting de huizen van de mensen.
En plots ziet hij voor een slaapkamerraam,een fris wit haast doorzichtig
gordijntje,dat speels meedeint in het zachte briesje van de wind.

" Wat ziet mijn oog
het is niet te geloven
het is precies wat ik nu zoek
het hangt daar helemaal boven
Het is heel mooi,zo licht en goed
wat voel ik me toch blij
Ze zal er heel tevreden mee zijn
Het Sterretje van mij....".

Pa jubelt het uit.
Dan duikt hij richting raam en rukt met een voorzichtig rukje het gordijntje
los en vliegt pijlsnel weer weg.
Het is dat Pa heel hoog in de lucht is,want zo'n vliegende Slechtvalk met
een gordijntje in de snavel,is toch wel een héél vreemd schouwspel.
Als er ene Lambert,Gerrit of Kuiko in de buurt was geweest ,zou het vast
en zeker op film te zien zijn geweest.
Maar die waren in geen velden of wegen te bekennen.

Al snel is Pa weer terug bij hun nieuwe huisje op De Beroemde Toren en Pa
legt triomfantelijk het frisse lichte gordijntje voor Sterre neer,die nog steeds
op de eitjes licht.
" Tadááá ! " roept Pa.
" En nu  ?"vraagt Sterre.
" Ophangen natuurlijk ", antwoordt Pa.
" Hoe ? " vraagt Sterre grinnikend.
" Moet jij eens opletten ' ,en zoeffffffffff...weg is ie weer.
Sterre moet nog steeds lachen om die malle Pa.

Intussen in menig huis :
Waar de koekeloerders achter hun computerschermen naar dit nestgebeuren
zitten te kijken.
Huh 😲
Is dit echt ?
" Hallo...zien jullie ook wat ik zie ? "
Wordt er driftig op het toetsenbord gerammeld.
" Waar komt Pa nu mee aanzetten ? "
" Stof voor een bruidsjurk ? Voor Sterre ? "
" Gaan ze trouwen dan ? "
" Is toch niets van bekend ".
" Nee,niet dat ik weet ".
En dan :
HAHAHAHAHAAAAAAAAAAAAAAA 😀
Iedereen ligt in een deuk.
Sensatie in de tent.

Pa is al snel weer terug,met...een hamer en doosje spijkers.
En heel handig tikt die super Pa het hele zaakje...eh...gordijntje vast
in de opening van hun nieuwe huisje.
" VOILA " ,zegt Pa dan trots,waarop Sterre zegt :
" Je bent grandioos.Het ziet er gezellig en knus uit zo.Wat ben je toch
een schattebout ".
Pa glundert.
En om te bewijzen dat zo'n gordijntje geen probleem is met het binnenbrengen
van het eten,is ie weer even weg,om weer snel terug te keren met een grote
lekkernij,dat hij behendig onder het gordijntje doorschuift.

Een paar dagen later komt er een flinke storm opzetten in de nacht.
Sterre ligt op de eitjes en Pa ligt buiten achter de rand verscholen
naast het huisje.
En opeens....Zoefffffffffffff...weg gordijntje.
Sterre ziet het en Pa ziet het.
Zo maar ineens...foetsie.
Alsof het er nooit gehangen heeft.
Pa en Sterre zijn er verbaasd over.
Pa komt naar binnen.
Ze kijken elkaar aan,beginnen te lachen en weten,ach...
Zo is het goed.... .

En als iemand ooit een wit bijna doorzichtig gordijntje in de struiken
ziet hangen,weet dan....dát is het. 😀

Groetjes Ans 🙂

 

 

Op 26 april 2009 waren alle vier de kuikjes geboren.

 

 

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

 

 

                                                         Beschermend onder moeders vleugels.

 

30 april 2009.

 

 

                                                                           Eten geven. 🙂

30 april 2009.

 

 

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

 

 

Schuddelen

Oftewel wiebelen oftewel kuikjes-logica

" Hellup ".
😲
😲
😲

" Is er iets ? "
" Ze doet het weer ".
" Wat ? "
" Schuddelen ".
😲
😲
😲

" Wat is dát voor een woord ? "
" Nou,jij als oudste moet dat toch weten ".
" Nee...ik weet van niks...vertel ".
" Mamma Sterre schuddelt altijd zo,voordat ze pas goed ligt.
En daar word ik draaierig van ,omdat wij onder haar liggen ".
" O,je bedoelt...wiebelen."
" Ja,waarom zou ze dat toch doen ? "
" Weet ik niet,ik ben ook pas op deze wereld gekomen,net
als jij ".
" Ja,maar jij weet al net iets meer dan ik ".
" Zo,daar weet ik niks van ".
" Doe niet zo stom...ik vraag je gewoon wat ".
" Okee...ik heb heel misschien een verklaring ".
"Vertel...ik hang aan je snavel ".
" Wel...mamma Sterre schudt haar eten goed in haar buik."
😲
😲
😲

" Dat geloof ik niet.Wij schuddelen toch ook niet. "
" Nee,dat komt ,omdat onze buikjes nog zo klein zijn,het eten
valt bij ons meteen op zijn plek ".
🤨
🤨
🤨

" Hmmm...zou kunnen,deze theorie.
Maar weet je wat ik nu denk,al ben ik de jongste... ."
" Ga door. "
" Ze is aan het trainen voor een danswedstrijd ".
" Whoehahahahaaaaaaaa ." 😀
" Lach me niet uit,jij ".
" En waarom denk je dit ,van dat dansen ? "
" Omdat mamma Sterre zo'n mooie jurk draagt." 😀
------------------------- 😲😲😲 --------------------

 

 

                                                 Geschreven op 1 mei 2009 en door mij getekend.

 

 

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

 

 

Hallelujah !

Oftewel kuikjes-logica

" Ik weet niet wat jij hebt,hoor. "
" Bedoel je mij ? "
" Nee ".
" O,ik dacht al ".
" Bedoel je mij soms ? "
" Ja...ik bedoel jou. "
" Wat zou er met mij moeten zijn dan ? "
" Je doet zo raar ".
" Doe ik raar ? "
" Ja,je doet raar...ja ".
" Je doet zelf raar ".
😲
" Ik ? Ik zit niet de hele tijd met m'n snavel
ver open...jij wel ".
" O...dat ."
" Ja...mag ik vragen wat dat betekent ? "
" Ik ben aan het oefenen ".
" Oefenen...waarvoor dan wel ? "
" Let op....nu gaat het lukken...komt ie :
Hallelujah,Hallelujah
Hallelujah,Hallelu..u..u..jah...".
😲
😲
😲

" WOW ".
" Goed,hé ? "
" Zeker ...alleen...hoe heb je dit geleerd ? "
" Naar de X-Factor gekeken ". 😀
" De wat ? "
" De X-Factor...maar dat begrijpen jullie nog niet,
ik wel...omdat ik de oudste ben ".
" Het moet niet gekker worden,zeg.
Wat een verbeelding ".
" Is geen verbeelding,
is gewoon een gegeven,
waar jullie even aan moeten wennen.
En nu wil ik slapen...welterusten . "
" Welterusten ."
🤨🤨🤨

 

 

                                                                                 Halleluja !

 

 

Geschreven op 13 mei 2009

 

 

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

 

 

                                                                                      GRAPJE

 

 

 

RINGEN

Oftewel kuikjes-logica

" Jeetjemeneetje,zeg. "
" Zeg dat wel ".
" Ik moet er hélemaal van bij komen. "
" Ik ook. "
" Ik ook. "
" Ik ook. "

" Wat een toestand. "
" En hoe Pa en mamma Sterre aan het
schreeuwen waren ".
" Ja,erg hoor."
" Maar gelukkig is het voorbij."
" En al die mensen die ons aanstaarden ".
" Ja...alsof ze ons nog nooit gezien hebben. "
" Terwijl er een cam hangt hier. "
" Ja,stelletje uilskuikens. "

😀😀😀😀

" En wat zijn het eigenlijk voor dingen,aan
onze pootjes ? "
" Ringen . "
" Sieraden dus ".
" Ik denk het niet ".
"Hoezo ? "
" Ik als oudste weet dat ".
"Vertel...wij luisteren ".
" Ja,maar ik weet ook niet alles natuurlijk. "
" Ga door ".
" Ja,hoor eens...een ding weet ik wel :
Het zijn gelukkig geen kattenbelletjes die we
gekregen hebben...wat zou dát een rotherrie
geweest zijn ".

😲😲😲😲
😀😀😀😀

" WHOEHAHAHAHAAAAAAAAA ! "

Groetjes Ans 🙂

 

 

                                                             Geschreven op 18 mei 2009

 

 

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

 

 

ETEN. 🙂

" Ik wil ook een hapje ".
" Ja,maar ik ook ".
" Ja...en ik dan ".
" Stil jullie ....wat een gekwetter .
Mij is geleerd dat je je snavel
moet houden tijdens het eten ".
😲😲😲


Geschreven op 20 mei 2009.

 

 

Zingen

Oftewel kuikjes-logica

" Wat zitten we hier toch eerste klas,zeg ".
" Zeg dat wel ".
" Geniet jij ook zoals ik geniet ? "
" Dat weet ik niet... moet ik dat meten ? "
" Meten ? " 😲
" Ja...wetenschappelijk ".
" Wat is dát nu weer voor een woord ? "
" De wetenschap is een woord door de mensen
gegeven aan mensen met een hoge intelligentie,
die van alles onderzoeken om van alles te weten
te komen.
Snap je ? "
" Nee... en ik geloof dat je wel héél erg uit je nek zit
te l*llen nu...want wat heeft dat nu met genieten te maken. "
" Ja,maar jij vraagt of ik net zoveel geniet als jij ".
" Ja...is dat zo'n rare vraag ? "
" Nee...alleen weet ik niet of we allebei even veel genieten."
" Ik geef het op ".
" Okee...ga je gang ".
" Ik ga zingen ".
" Oh...net als toen ".
" Zoiets ja...komt ie :
GA VAN DIT DAK AF
IK WAARSCHUW NIET MEER
NI NI NI NI NI NI VAN DIT DAK AF... ."
😲


Groetjes Ans 🙂

 

 

 

 

 

                                                                  Geschreven op 2 juni 2009           

 

 

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

 

 

Wat zit ik hier nu toch te zitten
Ik verveel me dood
M'n broertjes zijn allang naar buiten.
Ben ik zo'n idioot ?
Het is dat ik hier nu nog alleen ben
en de anderen niet
Ik wil ook heel erg graag naar buiten
al zou het regenen dat het giet... .

Groetjes Ans 🙂

Geschreven op 4 juni 2009.

 

 

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

 

Nu ben ik dan eindelijk buiten
wat maakt me dit toch blij
Ik voel de vrijheid om mijn oren
de wereld is van mij... .

Geschreven op 5 juni 2009.

 

 

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~


Vlieg de boom in

oftewel kuikjes-logica

" Gezellig,zo...hé ? "
" Heel gezellig ".
" Ben jij al beneden geweest ? "
" Ja,hoor .Ik heb ook al in een boom gezeten ".
" Echt waar ? "
" Yep ".
" Hoe is dat ? "
" Wat ? "
" Dat zitten in een boom ? "
" Fijn ".
" Hoe fijn ? "
" Gewoon...fijn."
" O... ".
" Wil je mee ? "
" Waar naar toe ? "
" Naar zo'n boom ".
" En ons zusje,dan...die moet ook eens wat
meer gaan bewegen buiten ".
" Doet ze ook wel...maar dan op haar manier ".
" Dat is waar ".
" Ze heet trouwens,Isis ".
" Verrek...hoe heet ik ook alweer ? "
" Geen flauw idee ".
😲😲
" Mamma Sterre zou boos zijn,als ze dit hoorde ".
😀😀
" Ik heet trouwens Horus ".
" Verdorie...hoe héét ik ook alweer ? "
" Isis...kom eens naar buiten.
Hoe heet hij ook al weer ? "
" Ik kom al ...maar dan hier op de rand van ons huisje.
Ik pas niet naast jullie...ik ben te groot.
Wat is er nu precies aan de hand ? "
" Hoe was mijn naam ook alweer ? "
" Horus ".
" Nee...hij zegt..dat HIJ Horus is ".
" Nee,dat is Hathor ".
😲😲
" Nee,ik ben Horus .Zeker weten".
" Luister eens...waarom vragen jullie het dan aan mij ? "
" Omdat vrouwtjes dat soort dingen weten ".
" Weet je wat...vlieg de boom in en laat me met rust ".
" Verrek...dat waren we juist van plan ".
" Ze is ook al helderziend ".
" Ja...en als ik een bril opzet,nog meer ".
" Kom...we vliegen de boom in ".
" Is een strak plan ".
" Misschien is Osiris daar ook ".
ZOEFFFFFFFFFF... .
" Pfffffffff...die zijn weg...heb ik ze eventjes mooi
in de maling genomen.
Ik ben dus Isis...tuurlijk was dat Horus...tuurlijk was dat Hathor.
Maar ik heb lekker weer rust." 😀

Groetjes Ans 🙂

 

 

 

 

 

 

Geschreven op 5 juni 2009.

 

 

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

 

 

Ik ben een beetje nat geregend.
Was m'n paraplu vergeten.

10 juni 2009.

 

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

 

Vissen

😲😲😲😲

Oftewel...juvies-logica

" Waarom moeten wij steeds prooi in
de lucht vangen ? "
" Hoezo ? "
" Dat kan toch ook heel anders ".
" Wat had je in gedachten ? "
" Vissen ".
😲
" Wij lusten helemaal geen vis ".
" Hoe weet jij dat nou ? "
" Omdat ik goed naar Pa en mamma Sterre luister. "
" Okee...maar dat neemt niet weg,dat vis niet heel
lekker kan zijn. "
" Zit wat in,natuurlijk."
" Kom mee ".
" Ja...en dan ? "
" Kom nu maar ".
" Ik volg ".
Zoeffffffffffffffffff... .
" Ik zie water...en nu ? "
" Wachten ".
" Waarop ? "
" Op vis natuurlijk ".
  " HaHaHaaaaaaaaa " 😀
" Wat lach je ? "
" Als die vissen jouw kop zien,schrikken ze zich een
ongeluk...die komen echt niet doodleuk boven water ".
" Ook niet,als ik een hengeltje uitsla ? "
" Nee ook niet ,als je een hengeltje uitslaat." .
  Denk,denk,denk,denk.... . 🙃
" Wat is er ? "
" Doe jij het dan maar,met jouw kop schrikken ze niet ".

😲

Groetjes Ans 🙂

 

 

 

 

 

 

Geschreven op 22 juni 2009.

 

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

 


FALCO PEREGRINUS-STORY

Het kleine meisje met de blonde krullen


Ze fietste over een pad langs weilanden met koeien.
Een klein meisje,in een wit jurkje.
Ze had frisse rode wangetjes van het fietsen.
Haar korte beentjes trapten de pedalen rond.
Aan het stuur zat een rieten mandje,met een boeketje bloemen er in.
Een veldboeket.
Bestemd voor haar oma.
Want oma was ziek,gelukkig niets ernstigs,maar toch zodanig,dat ze veel
op bed lag.
Het kleine meisje met de blonde krullen hield heel veel van haar
oma,ze ging er dikwijls heen.
Ze neuriede een wijsje en keek blij en tevreden om zich heen.
O,kijk...een stelletje mussen en daarginds bij het water een reiger.
Boven haar schreeuwde een ekster.
Ze hield van de vogels .
Het liefs zou zij ze allemaal wel willen omarmen,maar ze wist,dat dit
niet ging.

De lucht was blauw met een enkel wit vriendelijk wolkje.
Opeens werd haar blik gevangen door een roofvogel,hoog in de lucht.
Ze vergat de trappers van haar fiets rond te draaien en besloot daarom,
maar even af te stappen.
Ze bleef kijken naar die mooie vogel,zwevend aan de blauwe lucht.
De vleugels bewogen niet.
Ze wist...dit is een Falco Peregrinus.
Een zeer snelle vogel.
" Wat ben je toch mooi ",zei het meisje zacht en vol bewondering.
Ze leunde met haar onderarmen op het stuur en zag de valk rondjes draaien
op de thermiek.
Genietend van zijn vrijheid.
Toen hij verder weg was,stapte het meisje weer op de fiets en langzaam reed
ze verder...de vogel achterna.

" Lieve vogel hoog daar boven
blijf nog even hier
het is zo fijn naar je te kijken
het doet me veel plezier
Lieve vogel hoog daar boven
ik ken je eigenlijk niet
weet niet of je mij zag fietsen
of je mij wel ziet... ."

Ze zong met haar mooie heldere stemmetje.
Terwijl ze zong,vloog de valk steeds verder weg en na haar liedje was hij verdwenen.
Ze zuchtte...wat jammer nou.
Maar,ze had ontzettend genoten en dat maakte haar blij.
Ze fietste rustig door en zag rechts een koppeltje duiven in een boom zitten.
" Hallo ",zei ze vrolijk en de duiven riepen :
" Roekoe Roekoe. "
Het meisje moest er om lachen,want het leek wel of ze haar hadden terug gegroet.
Ze begon weer een wijsje te neuriën.

Plotseling trapte ze op de rem,want er vloog zomaar ineens een behoorlijk grote vogel over de weg.
Ze schrok er eigenlijk van.
De vogel ging op een lage boomtak zitten.
Het kleine meisje kreeg het gevoel,of dit de vogel was,die ze daarnet hoog in de
lucht had zien cirkelen.
Heel langzaam fietste ze verder en bleef toen bij de boom stilstaan.
Het was de Falco Peregrinus.
Wat was hij mooi,met de gele poten en de gele kleur rondom de ogen.
Van zo dichtbij,had ze een valk nog nooit gezien.
Hij poetste zijn vleugels.
En ineens keek hij haar aan met zijn grote heldere ogen.
"Hallo ", zei het meisje en moest denken aan de duiven.
" Hallo ", zei de valk.
Het meisje schrok en liet bijna het stuur van haar fiets los.
Ze durfde eigenlijk niet goed meer te kijken naar de vogel.
Immers,ze had het goed gehoord.
Hij had duidelijk terug gegroet met HALLO.
Ze hoorde geritsel en keek op.
De vogel vloog uit de boom en ging op een paaltje vlak naast haar zitten.
Ze waren bijna op ooghoogte,ten opzichte van elkaar.
Hij keek haar weer aan en zei :
" Ik weet wie je bent,je bent op weg naar je oma,om haar die bloemen
te geven ".
Het meisje knikte alleen maar.
" Jij bent een lief en bijzonder meisje.Je hebt oog voor de natuur en de dieren
om je heen ", ging de valk verder.
Het meisje glimlachte...en durfde toen ook te spreken.
" Wat ben je mooi.En hoe kan het,dat ik je kan verstaan ? "
" Lieve kind,omdat je dus zo bijzonder bent.Jij staat open voor dingen,die anderen
niet zien. "
" Ik ben toch maar een gewoon meisje ".
" Voor jou is het gewoon,maar dat is het niet ".
" Ik zag je daarnet hoog in de lucht.Zag je mij ook ? "
" Ja...daarom ben ik nu hier."
Even was het stil tussen hen.
Ze genoten van het samenzijn.
Ze hoorden de andere vogels zingen en kwetteren.
Het meisje glimlachte.
" Later ", begon de valk , " zul je een vraagbaak voor vele mensen zijn.Jij met je
oog voor alles om je heen,dus ook voor je medemens,zal met veel geduld je hand reiken naar iedereen."
"Hoe dan ? "vroeg het meisje niet begrijpend.
" Als het zover is,zul je het begrijpen en aan mijn woorden terug denken ".
" Ik zal je woorden onthouden ",zei het meisje.
" Dan ga ik nu weer verder,lieve kind. "
" Mag ik je voor één keer even strelen ? " vroeg het meisje toen.
" Okee...omdat je het zo lief vraagt en omdat ik het een eer vind,dat ik je
heb mogen ontmoeten ", sprak de valk.
Het meisje zette haar fiets op de standaard en liep twee stappen naar links,
naar het paaltje,waar de valk op zat.
Heel voorzichtig ging haar rechterhandje naar de rug van de valk en ze streelde
de veren .
Wat voelde dat zacht en warm.
Een blij gevoel ging er door haar heen,bij de aanraking van de Falco Peregrinus.
Want ze wist,dat dit heel bijzonder was.
Toen ze haar fiets weer pakte zei de valk :
" Ga maar snel,je oma wacht ".
" Ik zal je nooit vergeten,lieve valk.Echt nooit meer ".
" Ik jou ook niet. En mijn nakomelingen zullen later weten,wie jij bent.
Zij zullen wonen,hoog op een toren in het Brabantse Land, " sprak de valk en terwijl
hij opvloog riep hij :
" Het ga je goed ! "
" Jou ook.Ik houd van je ! "
" Ik ook van jou...lieve kind ! "
Ze keek hem na.
Nog een keer maakte hij een mooie circel hoog boven haar en toen verdween hij.
Het kleine meisje keek hem na.
Ze stapte op haar fiets en reed verder,op weg naar haar oma... .

Ik zit voor het raam en kijk naar buiten.
In gedachten zie ik haar...het kleine meisje met de blonde krullen.
En ik weet,zo is het goed... .


Ik zie een klein meisje voor me
met krullen in het haar
ze staat omhoog te kijken
heel stil staat ze daar
ze ziet een vogel vliegen
het blijkt een Slechtvalk te zijn
het meisje blijft maar kijken
ze is nog erg klein
ze weet dat ze hier van zal houden
haar hele leven lang
het zit heel diep van binnen
als het mooiste gezang
Ik zie een klein meisje voor me
met krullen in het haar

en haar naam...
haar naam is Froona.

Ter herinnering aan een bijzondere vrouw,die ik erg gemist
heb,dit schitterende seizoen... .

 

 

 

 

 

Geschreven op  8 juli 2009.
Als eerbetoon aan Froona...ze is veel te jong gestorven in 2009.
Ze was een vraagbaak voor vele mensen op het gebied van de Falco Peregrinus,omdat ze er zo veel over wist.

Ik ben dankbaar dat ik haar gekend heb... .

 

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

 

 

Copyright © Ans van Ispelen

 

© 2023 - 2024 Ritme Van Mijn Leven.
Powered by JouwWeb